Jelmer Mark en Donald

Dat het Amerikaanse volk zich een narcistische mafkees als president heeft laten aannaaien, is een zaak van de yanken zelf. Dat die druistige Donald zich bediende van o.m. het netwerkje van Mark Zuckerberg (Facebook) was evenwel een uitermate slimme zet. Dat moet je hem nageven.
Onze Naardense Jelmer heeft in ieder geval niet zitten pitten.
Wat Donald kan kan ik ook, moet ie gedacht hebben.
Maar het gaat me toch een paar bruggen te ver als Jelmer via datzelfde Facebook me keer op keer persoonlijk komt lastig vallen met z’n zogenaamde democratische campagnebabbeltjes.
Agressieve campagnetechnieken waar ik niet om heen kan.
En niet van gediend ben.
Ik wil eigenlijk niet reageren op dit soort ongein. Te meer daar ik me voor deze gelegenheid heb laten strikken (ik ga voor het eerst van m’n leven vreemd) om bij de lokale concurrentie als lijstduwer een steentje bij te dragen. En dan loop je al gauw het risico van dubieuze motieven en belangenverstrengeling verdacht te worden.
Maar nu hij het zelfs flikt om niet alleen mijn Facebookpagina maar ook mijn persoonlijke activiteitenagenda op agressieve wijze te bevuilen, is de maat vol.
In m’n Oudejaarsconference, eind december in de Mess, maakte ik als cabaretier op satirische wijze gehakt van de lokale politiek. Iedereen kreeg een beurt. Ook over Jelmers sneue manier van democratie bedrijven had ik een aardig itempje. Ik zal je, om niet al te veel populistische olie op het vuur te gooien, de inhoud besparen.
De GDP-waarheid die simpel door te prikken is heeft er voor gezorgd dat mijn satirische woorden inmiddels vlees geworden zijn. Ik zat er goed beschouwd niet zo ver naast.
Bij het lijsttrekkersdebat, vorige week in het Bussumse gemeentehuis, stelde ik tot m’n verrassing vast dat z’n collegae ‘Polletje Kruyt’ kennelijk niet al te serieus nemen. Daar vielen woorden (ze zijn niet van mezelf) als ‘ prostituee van de Gooise Meren, je kunt met hem alle kanten op, waait met alle winden mee’.
Maar op Facebook is hij in ieder geval de ongekroonde koning.
En dat telt tegenwoordig.
Hij gaat z’n gang maar
Maar wel opzouten van mijn pagina!

Mocht je echt met de handen in het haar zitten, welk vakje er woensdag a.s. rood gekleurd moet worden, dan heb ik, als je dan tóch voor lokaal gaat,  misschien wel een tip. Niet meer dan dat.
Geheel vrijblijvend natuurlijk.
Lijst 6. Persoonlijk vind ik die nummer 1 een hele goeie.

Advertenties

Het avondje van Andreas

Als je eigenlijk niet zo bar veel, zo niet niks, te melden hebt, zoek je het maar in populistisch geneuzel, moet de immer goedgemutste lijsttrekker van 50Plus in de Gooise Meren, Andreas van der Schaaf, gedacht hebben.
Zijn povere quasi-cabareske bijdragen aan het lijsttrekkersdebat van woensdagavond in het gemeentehuis waarover hijzelf in ieder geval een immens gevoel van tevredenheid etaleerde, maakten een wat armetierige indruk.
Eén ding moet je hem na geven: het systeem van werken had ie goed bestudeerd. Waardoor hij zich telkens op slimme wijze in de spotlights wist te manoeuvreren.
De door de wol geverfde presentator Gijs Wenink, directeur van de Debatacademie, was ingehuurd om het feestje in de Bussumse raadszaal te leiden.
Hij had gekozen voor het Lagerhuismodel.
Maar liefst tien stellingen, stuk voor stuk (hier en daar subtiel gewijzigde) items uit de plaatselijke Stemwijzer werden aan onze negen volksvertegenwoordigers ( drie vrouwen op Vrouwendag) voorgelegd. Die zich vervolgens, al naar gelang hun standpunt, links of rechts op het podium dienden op te stellen om dit toe te lichten.
De opgewonden standjes van de Valkeveense schommels en draaimolens schitterden trouwens door afwezigheid. Hadden het vermoedelijk te druk met het annuleren van hun wereldvreemde kortgedingetjes.

Wat Andreas nou precies van al die moeilijke stellingen vond werd gaandeweg de avond steeds onduidelijker. Maar hij zorgde er wel voor elke keer een minderheidsstandpunt in te nemen zodat ie soms moederziel alleen op de flanken een relatief ongehoorde hoeveelheid spreektijd opeiste.
De achilleshiel van het model, zo werd al snel duidelijk.
Die verdeling van de spreektijd was sowieso al een groot probleem voor de gelouterde Gijs. Sommige referenten die waarachtig wel wat inhoudelijks te melden hadden en daarmee meerdere malen de handen van de toeschouwers op elkaar kregen, stonden van tijd tot tijd wat te verpieteren langs de zijlijn.
Die subtiele wijzigingen in de oorspronkelijke stellingen van de Stemwijzer (woorden als moeten, regelmatig etc. schelen een flinke slok op een borrel) zorgden trouwens ook wel voor de nodige verwarring. Waardoor sommige sprekers af en toe (terecht) verkasten van de Ja- naar de Nee-kant of omgekeerd.
Zonder meer interessant was de woordenbrij die Maarten Balzar (D66) nodig had om de opmerking van zijn wethouder tijdens het Politiek Café in de Naardense Mess van zondagmiddag (minder sprekers die daardoor uitgebreid aan de bak konden en mét betrokkenheid van het aanwezige publiek) te nuanceren.
Deze kreeg immers de afgeladen Mess over zich heen toen ie zich in een zwak moment liet ontvallen dat Gooistad er wat hem betreft zonder meer aan zit te komen. Een discussie, zo die er al komt, die volgens Balzar pas op z’n vroegst over een jaar of tien gaat spelen.
Waarmee dat bandje ook geplakt was.
Bij het zoveelste tragi-komische intermezzootje van Andreas hield ik het na vijf kwartier voor gezien.
Mijn kopje thee was het duidelijk niet.
Ik was wel toe aan een sigaartje en een bakkie.
Thuis bij de livestream, ons technologische wonderkind, dan maar.
Maar dat kreeg ik helaas (wederom) niet aan de praat.
Doe ik iets verkeerd?
Zo’n digibeet ben ik nou ook weer niet…….

 

Zorgen

Als een prominente Nederlander of iemand die daar zielsgraag voor doorgaat het loodje legt, moet de betreffende coryfee op passende wijze uitgeluid worden. Daar zijn we goed in.
De plek bij uitstek daarvoor is DWDD. Het dagelijkse babbelprogramma dat ons in de uitloop van de warme prak weer even op alle gevoelige thema’s bijpraat. Je kunt er je nieuwste muziekalbum of theatervoorstelling promoten. En komt je kakelverse literaire oprisping door de ballotage van de redactie en schopt het ’t bij de doordraaiers tot boek van de maand dan ben je spekkoper.
Bij het verscheiden van ‘onze’ Mies was er afgelopen week een illuster gezelschapje opgetrommeld om deze icoon, op wie ook ik in mijn jonge jaren heimelijk verliefd was, op passende wijze uit te zwaaien.
Dat verdiende Mies.
Vaste verschijning te midden van de necrologiespecialisten was onze nationale uitluider Jeroen Krabbé. Ten prooi aan de grootste innerlijke twijfels die hij minutenlang met ons deelde (wie was hij eigenlijk wel om zo maar aan te schuiven bij de Freken en de Marc-Marie’s?) had hij de knoop uiteindelijk door gehakt.
Hoezo twijfels?
Hoewel hij ergens tussendoor weliswaar quasi bescheiden lispelde ‘Maar het gaat niet over mij’, grijpt deze ijdeltuiterige adonis al sinds mensenheugenis nagenoeg iedere gelegenheid aan om te benadrukken dat ie, gezien z’n diepe vriendschappen met jan en alleman, eigenlijk onmisbaar is in dit soort situaties.
Helder op m’n netvlies staat onder andere nog immer het schaamteloze en genante gekoketteer met z’n unieke relatie met onze prinselijke prijsneuker. Een vriendschap waar je met de kennis van nu misschien maar beter niet zo trots op kunt zijn.
Maar als de camera’s snorren is geen zee Jeroen te hoog.
Intussen maak ik me ernstig zorgen.
Wat als Jeroen uiteindelijk zélf de pijp uit gaat?
Wie komt er dan publiekelijk met een batterij anekdotes een traantje wegpinken bij Matthijs?

Ik bied me aan.
Heb hem een paar keer ontmoet. Althans we verkeerden in dezelfde ruimte.
Een gezonde basis lijkt me, voor een diep doorleefde empathische bijdrage waarmee ik de talkshow van de man die niet te porren was om de kwijnende Late Night van Umberto over te nemen, net dat tandje meer meegeef
En dan natuurlijk meteen maar, we pakken even goed door, als Tafelheer.
Ik ben er klaar voor.
Hoe oud is Jeroen eigenlijk?

Klaar

Als er toch één lokale partij is die niet zit te wachten op een gemeentelijke uitbreiding met Weesp is het wel die van lijst 6. Ze zijn er wel klaar mee.
Wéér een naamsverandering, dát trekt het ambitieuze, groene clubje niet.
Daar zijn de posters niet voor aan te slepen.
Op het oprijpad naast de woning van de lijsttrekker is het een drukte van belang. En wat daar zoal geparkeerd staat of ligt aan rijdend materieel, benadrukt nog maar eens ten overvloede dat het bij lijst 6 menens is met het oog voor het milieu.
En dan ontbreekt er zelfs nog een zesde (..) vehikel dat momenteel in Amsterdam rond knort.
Maar je moet je natuurlijk wél indekken voor de toekomst.
Je weet maar nooit.
Deze poster gaat het in ieder geval niet worden.

Wat een erkenning !!!

NAARDEN – Het NaarderNieuws roept alle vrijwilligers van Cultureel Podium deMess uit tot Naarder van het Jaar. Deze uitverkiezing met bijbehorende award is een meer dan verdiende waardering voor alle vrijwilligers die zich hebben ingezet om bijna letterlijk vanaf de grond iets unieks neer te zetten in Naarden-Vesting.

Het Cultureel Podium is pas vier maanden open, maar mag zich nu al verheugen in een enorme populariteit. Jong en oud weet inmiddels de weg naar deMess te vinden. En de groep vrijwilligers die maandenlang keihard heeft gewerkt om de droom van velen te realiseren, is net zo divers als het culturele aanbod. En dat is misschien ook wel het geheim van het succes.

Vanuit alle kanten kwam hulp: mensen uit de theaterwereld met connecties, specialisten op het gebied van geluid en licht en mensen die wekenlang samen aan het klussen zijn geweest. Met z’n allen hebben ze de leegstaande voormalige officiersmess omgetoverd tot een sfeervol theater. Bij het daadwerkelijk neerzetten van een dergelijk omvangrijk project komt namelijk heel wat kijken. Het gaat verder dan wat spijkers in de muur slaan, kozijnen schilderen of wat elektriciteit aanleggen. De akoestiek, het licht, geluid, de sfeer en niet te vergeten een goed en gevarieerd programma bepalen het succes. En daar zijn de vrijwilligers volgens de jury bijzonder goed in geslaagd.

Drie gelijmde splinters snijden nog geen hout

Het lijkt allemaal zo mooi, dat plannetje van ‘onze’ Jelmer en z’n Gooise splintermaten.
Gelikte website. Fraaie plaatjes. Pakkend verhaaltje. Niks mis mee.
Aan moed ontbreekt het hem in ieder geval niet.
Een ‘Beter Horen’-spotje op lokaal niveau.
Afgelopen tijd bood hij ons via de sociale media regelmatig de kans om onze mening te geven over verschillende heikele thema’s.
Dat was een peiling.
Leuk.
Meer ook niet.
Want  de terechte vraag is of zo’n volstrek a-representatieve  steekproef wel écht  een bijdrage kan leveren aan de ‘democratische’ besluitvorming.
Van digitale platforms krijgt een mens langzamerhand z’n buik trouwens meer dan vol. Interessant zo lang daar serieus op gediscussieerd wordt. Maar die betreurenswaardige Jan Roos en companen hebben dit op zich aardige initiatief  landelijk al lang en breed om zeep geholpen.
Het systeem kan simpel gemanipuleerd worden. Je ronselt een stuk of 40 lieden (meer heb je lokaal niet nodig) die bereid zijn een dubieus onderbuikmeninkje vet te ondersteunen en je duwt het GDP iedere gewenste kant uit.
Een fluitje van een cent om, zonder morele autoriteit, Jelmer binnen een jaar te laten ijveren voor bijvoorbeeld oranje stoeptegels of om de 10 meter een condoomautomaat in de Marktstraat.
Gratuit stemmen zonder achtergrond- of benodigde dossierkennis?
Dan kun je net zo goed een (verzwaarde) dobbelsteen opgooien.
Waar Kruyt wel een punt heeft, is dat het huidige partij-establishment  over het algemeen enige moeite heeft om goed naar z’n achterban te luisteren.
Kijk naar het gedonder over het Scapino-terrein in Bussum, waar in de toenmalige Bussumse gemeenteraad volstrekte duidelijkheid over bestond. En dat van de pot gerukte enthousiasme van onze B&W over het inlijven van muurbloempje Weesp in de Gooise Meren, leeft vermoedelijk ook slechts in die bunker aan de Brinklaan.

Naarden in de ban van de paddo’s

NaarderNieuws, in korte tijd uitgegroeid tot ‘de Telegraaf onder de regionale bladen’, pakt deze week stevig uit.
Grote consternatie over de paddenstoelen rond de Vesting.
Giftig?
Kom op zeg!
Een simpel snoepwandelingetje met m’n logeerhond Loes over de wallen, zo ontdekte ik, staat garant voor een potje hallucineren waar je niet van terug hebt. Loes helemaal uit d’r dak.
Het Trimbos Instituut heeft de handen inmiddels vol aan het kalt stellen van de verzamelde Naardense horeca-eigenaren die massaal te hoop lopen op de Lange en de Korte Bedekte Weg om het geestverruimende  spul te scoren.
Een welkome (en gratis) uitbreiding van hun assortiment.
Eén simpel shotje en Sint Nicolaas of Sint Joris (die van de draak) op de expositie ‘Heiligen over de vloer’ (kunstwerken  van cursisten van ene Herman Tjepkema) komen voor jou in de toko van Marlo op ongekende wijze tot leven.
En ook de zwaar doorgesnoven spuitgasten van de Naardense formatie Army Sisters, ooit als grap begonnen, hebben eenmaal in de ban van de toegeslagen geestverruiming plechtig beloofd een échte grap van hun toch al zwaar psychedelische tripjes te maken.
De liedjes uit de jaren 30/40 gaan op de schop. Het repertoire van de Rolling Stones, toch waarachtig jongens die in hun toptijd de spuit kwistig wisten te hanteren, wordt wagenwijd opengetrokken.
De revival van ‘Brown Sugar’ lonkt.
Over het daarbij fittende uniform wordt ernstig nagedacht.
En dat is nog maar een begin.
Allemaal rete actueel. Want het plaatselijke sufferdje, dat de dames deze week uitgebreid laat uitlekken over hun zangkunsten miste deze primeur.
In datzelfde periodiekje blijkt ons aller VVV-coördinator Niels Udo ook al geknabbeld te hebben aan de verboden vruchten. Hij hallucineert ons historische stadhuis naar een museum. Maar we mogen er, als het aan hem ligt, godzijdank blijven trouwen
Ook de jeugd pikt z’n portie mee. Verbeeld ik het me nou of zijn de timmerwerkjes op het Vestingeiland dit jaar stukken geïnspireerder en creatiever dan in de voorgaande 49 jaren?

Het gemeentebestuur blaast z’n eigen partijtje zinsbegoocheling intussen  vrolijk mee. Paddo’s laten de vroede hersenen waarnemingen doen die er helemaal niet zijn. Althans ze worden anders beleefd. Of denken ze serieus dat ze de Zilveren Legpenning die vorig jaar om deze tijd beloofd was aan die Naardense Olympische zwemjongen daadwerkelijk uitgereikt hebben?
Ik zweer je: het blijft vanaf nu nog lang onrustig in Naarden.

foto: NaarderNieuws