Benno

Ik zou mezelf bepaald geen kunstkenner willen noemen en over de door de prinselijke schuinsmarcheerder Von Lippe Biesterfeld bij mekaar gekonterfeite stilleventjes matig ik me dan ook geen deskundig oordeel aan. De twijfel bij de experts is groot. Om een beetje op adem te komen van zijn buitenechtelijke escapades stortte hij zich als president van het Wereld Natuur Fonds met de anjer in z’n knoopsgat regelmatig in Afrikaanse jachtpartijtjes. Een koninklijke hobby. Ook die inmiddels afgeserveerde Spaanse monarch ontwikkelde een dubieuze reputatie door te jagen op exotische bedreigde diersoorten. Hij liet zich godbetert in Botswana pontificaal vereeuwigen, leunend tegen een door hem neergeknalde olifant. Hij brak er z’n heup bij, dus het kwam allemaal goed.

Tussen de bedrijven door zette Benno zich ‘gewapend’ met schildersezel in de Afrikaanse natuur voor een hobby waar ook Wilhelmina en Beatrix wel pap van lustten. Voor zijn oeuvre worden op de veiling fikse bedragen neergetikt. Een eerder doekje ging voor maar liefst 23.575 euri van de hand. Deze week gaat er weer zo’n meesterwerkje onder de hamer. Met die wetenschap, had hij zich die hele Lockheedaffaire kunnen besparen. Als ie ze op tijd had verpatst, had de onbezorgde ouwe dag voor z’n ondergeschoven dochtertjes Alicia de Bielefeld en Alexia Grinda geramd gezeten.

Vergeleken bij Benno is onze huidige lintenknipper Willy een watje. Z’n door onze teflonpremier in elkaar geknutselde toespraakjes komen er, met dank aan de speciaal daarvoor aangetrokken coach, steeds gelikter uit. De broodnodige ontspanning zal wel te maken hebben met z’n onbezorgde uitjes (zelfs in coronatijd) in z’n optrekje in Griekenland waar hij in z’n speedboot van een dikke 2 miljoen dagelijks met gestrekte middelvinger langs buurman Vladimir Poetin scheurt.

Teringherrie

 

Johannes

Sjoemelen

Tattoo

What’s in a name

Naarder Pim Westerweel exposeert in deMess

13 februari 2018
Een afspraak met PIM WESTERWEEL maken is niet het grootste probleem. Maar vind z’n huis maar eens. Na een keer of zes de Naardense Bollelaan op en neer gereden te hebben, constateer je dat de telling van de huisnummers onverbiddelijk ergens stokt bij 8. Het obscure zandpaadje off road moest dus uiteindelijk voeren naar nummer 4. Pim is niet van de rijtjeshuizen. En inderdaad: een uit onvervalst hout opgetrokken wooncomplex annex galerie met riant landelijk uitzicht. Niks obscuur. Een kruip-door- sluip-door doolhof met telkens weer nieuwe verrassende ruimtes die één en al fotografie ademen. Een pand waarin hij Youp van ’t Hek ooit in de gelegenheid stelde z’n eerste wankele schreden op het cabaretpad te zetten.
En je begrijpt ogenblikkelijk dat als Pim, die er al sinds 1974 woont, zo’n geweldige stek ooit verlaat, ‘dit slechts in horizontale toestand zal gebeuren’. Dat moment zal nog wel eventjes op zich laten wachten want Pim, die je inschat als een krasse zeventiger, is in al z’n vitaliteit (echtgenote Erna met de pretoogjes doet het niet voor minder) al aardig op streek in de tachtig. Waarvan zestig jaar fotografie. En niets wijst er op dat ie van zins is de spreekwoordelijke pijp aan Maarten te geven.
Het tijdstip voor ons gesprek leek bij nader inzien voor een schaatsliefhebber wat aan de ongelukkige kant. De Olympische 1500 meter voor mannen was onderweg. Geen nood. Even later zit je met Pim, ooit zelf een verdienstelijk sporter (o.a. Rugbyclub ’t Gooi en atletiek) voor het scherm waarop Kjeld en Patrick op overtuigende wijze goud en zilver binnen slepen.
Praten met Pim Westerweel is een genoegen. Of je elkaar al jaren kent. Een fotograaf met passie die je trakteert op een schier oneindige optocht anekdotes, die nauw verbonden zijn met z’n oeuvre. Sportfotografie (waarmee hij in z’n begintijd z’n apparatuur bij elkaar scharrelde) diende voornamelijk als opstapje naar het grote werk met een bonte verscheidenheid. Uiteraard veel meer dan de vele prachtige portretten waarmee hij bekendheid geniet.
Grondlegger van het vermaarde tweejaarlijkse FotoFestival Naarden, waarvan het nog maar de vraag is of er, gezien de steeds maar stijgende kosten, voldoende sponsoren en subsidiegevers bereid zijn om het festival in het 30e jaar!! te laten slagen.

Voor de expositie in deMess is gekozen voor portretten van bekende Nederlanders die allemaal op één of andere manier gerelateerd zijn aan theater. En daar wil Pim voor de gelegenheid wel even een imposante verzamelmap voor opentrekken. Met bijbehorende anekdotes uiteraard.
Niets erger voor een fotograaf dan het moment suprême missen. Maar als je bij hem op bezoek gaat om z’n verhalen op beeld vast te leggen en, onder de indruk van z’n exposés, eenvoudigweg vergeet om de camera te laten lopen, gaat er al gauw heel wat interessante vertelkunst verloren. En je wilt het de man niet aandoen om het allemaal nog eens dunnetjes over te doen. Het bijgaande videootje is een schamele pleister op de wond.

Theater gerelateerde portretten dus. En daar mogen Freddy Heineken en Johan Cruijff best tussen hangen. Want die zorgden op hun manier immers ook voor het nodige theater?
Op 21 februari gaan we zien of ze door de ballotage kwamen.
Van 21 februari tot 21 maart dus.
Een aanrader! Zonder meer!

Als we na anderhalf uur afscheid nemen, staan we nog even stil bij de plaats des onheils waar hij recent het topje van de wijsvinger van z’n linkerhand verspeelde bij het kloven van z’n open haard hout.
Nog mazzel dat ie de sluiter van z’n camera met rechts afdrukt……..

Jonge getalenteerde kunstenaars in de snackbar

Om de aimabele, wat mysterieuze verschijning van A.A.D. kun je eigenlijk niet heen.
Hij zit er, bij mij om de hoek,  al jaren uitermate relaxed te zijn.
In zijn intrigerende volumineusheid.
Alle publicaties  vermelden weliswaar dat je je op Turfpoortstraat 36A moet vervoegen om de wondere wereld die achter Aad  schuil gaat ingezogen te worden, de deur gaat echt voor je open aan de Peperstraat.
Op de hoek dus.
De plek waar ooit dampende kroketten en patatjes oorlog moeiteloos hun weg naar de hongerige vestingmagen vonden.

De eigenwijze Galerie Pouloeuff .
Van heinde en verre weten sinds 2010 vele kunstminnaars dit pandje opperbest te vinden.
De Naardenees die niet zo bar veel met kunst heeft loopt er vermoedelijk haastig langs, zich niet bewust van het verrassende universum dat achter de gevel huist. Een unieke non profit broedplaats en springplank voor in Nederland studerend artistiek talent.
Dat lijkt niet alleen een mond vol. Het is het ook.
Pouloeuff  is een initiatief van  de Keep an Eye Foundation (Cattenhagestraat 16) die jonge getalenteerde in Nederland studerende (beeldend) kunstenaars, filmmakers, (mode)designers, muzikanten en andere artistiekelingen bij het realiseren van hun droom ondersteunt.
De nadruk bij Pouloeuff  ligt op kunstenaarstalenten onder de dertig jaar. Voor deze talenten is het vaak de eerste mogelijkheid om na hun afstuderen werk aan de buitenwereld te tonen. En omdat de  galerie geen commercieel doel heeft, kunnen de jonge kunstenaars er kosteloos exposeren. Het kan haast niet anders of het moet ook een razend interessante plek zijn voor kunstkopers. Immers, de  prijs die ze nu aftikken voor het werk van deze kunstenaars en designers  kan over een paar jaar stukken hoger liggen.
Ine van  der Horn, de curator van Pouloeuff , wil je er in de slagschaduw van A.A.D. bijzonder graag alles over vertellen. Altijd op zoek naar nieuw talent. Bezoekt veel eindexamententoonstellingen van academies. Coacht ook kunstenaars bij het opstarten van hun carrière. Verzorgt in ‘haar’ galerie tevens workshops voor kunstenaars over ondernemerschap. Want ook een kunstenaar moet leren op z’n centjes te letten.
Elke maand wordt de Pouloeuff  Publieks Award uitgereikt. Een online verkiezing waarmee de exposanten een prijs van  € 500 kunnen winnen. Onder de publiekstemmers wordt een dinercheque verloot.
Pouloeuff is een warm ondersteuner van ons spiksplinternieuwe Podium deMess. En wie weet, komt het in de toekomst nog eens tot een samenwerking. Want raakvakken zijn er.
Alle informatie over de interessante partners van dit project, de komende exposities en nog veel meer is te vinden op https://www.galeriepouloeuff.nl/
Maar met de gepassioneerde Ine zélf praten is minstens zo aardig.
Eigenlijk verdient Pouloeuff  met alles wat zo’n galerie te bieden heeft, een wat prominentere plek in Naarden dan een achterafstraatje. Maar wie weet …….
A.A.D. wil, om maar eens wat te noemen, best wel eens een tijdje over de Marktstraat uitkijken.

Over die mysterieuze A.A.D. nog even het volgende.
A.A.D. , sinds januari 2014 in Pouloeuff,  is geboren uit Bart Eysink Smeet’s fascinatie voor het kunstmatige.
Hij onderzoekt de botsing in producten die worden gebruikt om warmte en karakter aan ons leven toe te voegen, maar juist gemaakt zijn van levenloos en koud materiaal.
Kunstbloemen, verweerd-hout-print, nep open haarden.
En nu dus de plastic man A.A.D.
Dit zijn allemaal goede voorbeelden van Artificial Atmosphere Design.
A.A.D. is  de perfecte vriend. Hij lacht altijd, hij is een goede luisteraar en (heel praktisch) hij is gemakkelijk schoon te houden. Net als de kunstmatige wereld om ons heen, is A.A.D een fenomeen, overgeleverd aan de toeschouwer om hem leven in te blazen.
A.A.D. gaat regelmatig uit logeren. De foto is gemaakt tijdens een uitstapje naar Pouloeuff’s partner Museum IJsselstein.

Hoe top kan top eigenlijk zijn?

Als het Benefietconcert in SPANT! een voorbode was van de kwaliteit die ons te wachten staat in het piepjonge Podium deMess in Naarden, dan hebben de Naardense initiatiefnemers goud in handen.
Het is niet gebruikelijk dat een slager z’n eigen vlees keurt. Maar bij wijze van uitzondering die de regel bevestigt, schrijven we hier ongegeneerd onze eigen ronkende recensie.
Wie z’n buik een beetje vol heeft van het proces van aftakeling van het gemeenschapsgevoel en de opgepookte boosheid van oververhitte twitterati in de sociale media, had vrijdagavond z’n neus eens om de hoek van de Bussumse schouwburg moeten steken. Wat een positieve energie straalde er tot in iedere uithoek van de tot de nok gevulde theaterzaal.
Een keur van artiesten stond zich in de coulissen te verdringen om in deze wervelende en uitstekend geregisseerde show pro deo het beste uit zichzelf te halen. En dat bleek heel wat. Wat een talent. Wat een variatie. Wat een ongekende muzikaliteit.
Allemaal bij elkaar geharkt door de artistiek leider van deMess, Johan Hoogeboom die zelf aan de piano regelmatig op virtuoze wijze het geheel in goede banen leidde. Met zo’n netwerk kunnen we de programmering voor de toekomst met het allergrootste vertrouwen tegemoet zien. De meeste optredende kleinkunstenaars en musici vallen overigens de komende tijd al te bewonderen in deMess, waar ze alles nog eens dunnetjes over gaan doen.
Bekijk de speellijst en huiver!

En dat allemaal voor het goede doel.
DeMess heeft zich in het afgelopen jaar fors in de schulden gestoken om in Naarden, vooralsnog ongesubsidieerd en volledig gedragen door louter vrijwilligers, een professionele ambiance neer te zetten. De opbrengst van deze Benefiet (SPANT! stelde de zaal, faciliteiten en personeel gratis beschikbaar) moest een eerste aanzet betekenen tot het reduceren van die schuld. Tel daarbij op de oogst van de lotenverkoop en een heuse veiling en we zouden waarachtig een eind op de goede weg zijn naar het Cultureel Kapitaal.
Aan het begin van de avond kwam een prognose voorbij: Is 15.000 euro haalbaar?
Als je nog nooit een veiling bezocht had, dan moet dat halve uurtje een interessante beleving zijn geweest. Professioneel en geroutineerd geleid door de soms ook geestige veilingmeester Bernadette de Bruijn vlogen de vijftien aantrekkelijke items, variërend van kunstwerken tot uiterst lucratieve (vesting)arrangementen vlotjes de deur uit.
Onder oorverdovend gejuich van alle aanwezigen presenteerde de uitvoerend producent van deze Benefiet Janine Dechesne (ook een Mess-vrijwilliger) tijdens de slotmanifestatie het slotbedrag:
34.365 euro, een ruime verdubbeling van de oorspronkelijke prognose!!!!!!
En natuurlijk ook het moment om de grote initiator van Podium deMess Aya de Lange uitgebreid in de bloemetjes te zetten.
Het mag duidelijk zijn dat de stemming in de foyer na afloop helemaal niet meer kapot te krijgen was. Louter breed lachende en superenthousiaste aanwezigen die verzeild bleken te zijn in een happening zonder weerga.
Het vleesgeworden motto van deMess: VERBINDEN DOOR TE VERRASSEN.
Eén ding is zeker: DeMess gaat het helemaal maken!

Lees ook http://www.demess.nl

 

Ken je nie lezen?

Gisteren voor het eerst van m’n leven geflyerd.
Voor het goede doel.
Een cultureel doel in mijn geval.
De Benefiet voor theater deMess in Naarden Vesting op vrijdag 8 september in SPANT!
In de sector ongeadresseerd drukwerk, waar nogal wat Naarders een schijthekel aan hebben, zo ontdekte ik.
In mijn jeugdige overmoed had ik me de intrinsieke saaiheid van een Goois villawijkje in de maag laten splitsen. Het vooruitzicht van een barre overlevingstocht over eindeloze oprijlanen die overwonnen moesten worden, stemde tot niet al te grote vrolijkheid. Maar waar heb ik het als verwoed toerfietser eigenlijk over?
Het grote mes hoefde er niet op. Want ten gerieve van het bezorgvolk heeft nagenoeg alles wat tot welgesteld Naarden behoort zo’n groen, kunststof busje aan de straat geposteerd. Zonder uitzondering met een stroef draaiend deksel waardoor ik beide handen nodig had om m’n gewichtige boodschap naar binnen te laten glijden.
Allemaal voor het goede doel.
In zo’n yuppenparadijs met twee cabrio’s op de oprit stond een weldoorvoede veertiger (ik wist niet dat geruite broeken nog bestonden) mijn werkzaamheden ten behoeve van de culturele gemeenschap met een flink portie argwaan gade te slaan.
Of ik helemaal besodemieterd was:
-Ken je niet lezen?
Dat geringschattende getutoyeer.
De snotneus kon m’n zoon zijn.
De tijd dat ik als docent Nederlands qua taal de wereld had te verbeteren, ligt al mijlenver achter me.
Wat ironie dan maar?
Hoewel?
-Ik vrees dat mijn missie inderdaad niet aan ‘U’ besteed is.

M’n volgende stapeltje ga ik ’s nachts bezorgen. Zeker weten.