Dag

Heb je een speciale ergernis? Frustratie? Kijk je er, na vijf werkdagen die je noodgedwongen moest doorbrengen met afdelingscollega’s waar je geen fuck mee hebt, naar uit om eindelijk eens een dagje onder gelijk gestemde geesten door te brengen? Of verveel je je gewoon de kolere?
Organiseer er een landelijke, Europese of Werelddag over en het is bingo.
Nog eenendertig nachtjes slapen en ik mag op 7 juni weer aanschuiven op mijn favoriete Europese (Gilles de la) Tourettedag. En hoewel met het klimmen der jaren m’n echte ergernissen aardig verbleken (wat word ik toch mild), blijft het elk jaar weer een feest der herkenning.
Ik snap het zo goed.
Twee weken daarvoor (24 mei) is het De Dag Van De Brievenbusreclame.
Door omstandigheden (een plaatselijk politiek clubje waar ik sympathie voor heb, een ontzettend aardig Naardens theatertje dat aan z’n naamsbekendheid werkt) heb ik in m’n tomeloze enthousiasme de afgelopen maanden heel wat van die gleuven aan me voorbij zien trekken.

Dat flyeren langs  die Ja/Nee-brievenbussen deed ik uit lijfsbehoud bij voorkeur ’s nachts.
Ik heb m’n lesjes geleerd.
Het is dat ik rechtshandig ben. Maar rete-nieuwsgierig ben ik naar de ongetwijfeld wat onbestemde ervaringen van de deelnemers van de Linkshandigendag (13 augustus). Of die van de Komuitdekastdag (11 oktober).
De Wereldstotterdag (22 oktober) lijkt me er ook wel eentje Opgehitst door een straffe opvoeding leed ik er in m’n jeugd ook tijdelijk aan. Ik herken de stotteraars nog steeds op een kilometer afstand.
Wat ik me van de Wereldtoiletdag moet voorstellen? Geen idee.
Van de Wereldorgasmedag des te meer.
5 Mei: De Dag van het Naakttuinieren. Een toeval dat die samenvalt met de Nationale Bevrijdingsdag?
Een hobby van nostalgische lieden die nog steeds geen afscheid kunnen nemen van die bevrijdende zestiger jaren van de vorige eeuw?
Vandaag een aantal schuttingen in m’n directe omgeving beklommen om te checken hoe de vlag er in m’n Naardense habitat voor staat.
De viooltjes lijken voortreffelijk te gedijen bij een blote snikkel.
Maar de verdere oogst was ronduit magertjes.

Advertenties

Welkom in ons Gooise Polletjesparadijs

Over de voortvarende IT-jongens en -meisjes aan de Brinklaan kun je qua innovatie best wel wat aardige dingen zeggen. Van kleurkeuze hebben ze echter weinig sjoege. Dat in hun overzichtje het CDA kleurloos weggezet wordt, soit. Maar dat de twee smaakmakers van deze lokale verkiezingen, HART en GDP, het met respectievelijk licht- en donkergrijs moeten doen, is op z’n minst opmerkelijk.
Als er dan in de blauwe sector (VVD,D66) toch twee varianten opgehoest kunnen worden dan hadden ze naast het wat fletse groen van GL voor HART (van 2 naar 4) net zo makkelijk een kek tintje in dezelfde kleur kunnen reserveren..
Het GDP, dat tot in de raadszaal aan toe verreweg de luidruchtigste en agressiefste campagne voerde, marcheerde met vier zetels in de Raad binnen. Ze hadden er in feite natuurlijk al drie. Niettemin opmerkelijk. Je kunt van alles zeggen over het dissidentenclubje van Jelmer en Erik-Pieter. Maar kleurloos zijn ze niet.
Hoewel?
De vraag blijft natuurlijk: waar staan ze in werkelijkheid?

De coalitieonderhandelingen kunnen van start. Het voortouw is wederom in handen van de VVD die als grootste partij (-1, dat weer wel) traditiegetrouw weer aan die kar mag sleuren. Dat de liberalen bepaald niet staan te trappelen om winnaar GDP in hun hart sluiten, is evident. Ze schopten immers Kruyt en Vlaanderen afgelopen jaar om verschillende redenen uit de partij. En als je je oor gisteravond in de wandelgangen aan de Brinklaan te luisteren legde, lijkt men over de hele breedte nogal wat vraagtekens te zetten achter het werkelijke democratische gehalte van het polletjesclubje GDP.
HART, dat jarenlang op vele terreinen constructief en principieel oppositie voerde, moet langzamerhand als machtsfactor van betekenis stukken serieuzer genomen worden. En dat is maar goed ook. Te veel heikele thema’s immers zijn door de huidige coalitie weinig subtiel behandeld. Het is de hoogste tijd voor een frisse wind. Misschien dat de aanwezigheid van een substantiële HART-vertegenwoordiging er voor kan zorgen dat bijvoorbeeld de plaatselijke PvdA en Groen Links die zich in de afgelopen jaren regelmatig voor minder fraaie karretjes hebben laten spannen, wakker worden en hun ware gezicht weer ’s tonen.
Formeel zal er natuurlijk met winnaar GDP gepraat worden. Maar met een coalitiepartner die bij ieder onderwerp eerst een polletje op Facebook moet organiseren om z’n standpunt te bepalen, schiet dat niet op.
Welke coalitie er ook komt, en we gaan er gemakshalve maar even van uit dat het GDP daar geen deel van uit maakt, de situatie is stukken minder somber dan ie lijkt.
En daarbij gaat, ik zweer het je, datzelfde GDP nog een cruciale rol spelen.
Een voorbeeldje.
Het langzamerhand volstrekt onbegrijpelijke Scapino-dossier (wie het nog snapt mag z’n vinger opsteken) komt geheid op de agenda.
Ooit werd de verplaatsing van Appie naar het Scapinoterrein door de (toen nog Bussumse) Raad weggestemd. Daar waren waarachtig wel verschillende, zeer zwaar wegende inhoudelijke argumenten voor. Wie schetst onze verbazing dat de verhuizing van de grootgrutter in de afgelopen regeerperiode door de huidige coalitie met een gênante minachting voor die raadsmeerderheid door de achterdeur weer is binnengehaald.
Hoe de coalitie er ook uit komt te zien, die Scapino-vlieger gaat straks niet op.
Jelmer namelijk, organiseert daarover op Facebook z’n voldemocratische polletje waarin jan en alleman natuurlijk hartgrondig NEE zegt. Waarna met steun van vier GDP-stemmen het doek valt over dit tranentrekkende dossier.
Tenminste, als het GDP zich aan z’n belofte houdt.
En dat laatste zit nog. Want afgelopen week werd Jelmer er op Facebook op gewezen dat de standpunten in z’n campagne op z’n zachtst gezegd nogal eens op gespannen voet staan met de uitslag van z’n polletjes.
En hij moet natuurlijk ook nog ’s de kikkers in z’n kruiwagen zien te houden
Het gaan mooie tijden worden.

Jelmer Mark en Donald

Dat het Amerikaanse volk zich een narcistische mafkees als president heeft laten aannaaien, is een zaak van de yanken zelf. Dat die druistige Donald zich bediende van o.m. het netwerkje van Mark Zuckerberg (Facebook) was evenwel een uitermate slimme zet. Dat moet je hem nageven.
Onze Naardense Jelmer heeft in ieder geval niet zitten pitten.
Wat Donald kan kan ik ook, moet ie gedacht hebben.
Maar het gaat me toch een paar bruggen te ver als Jelmer via datzelfde Facebook me keer op keer persoonlijk komt lastig vallen met z’n zogenaamde democratische campagnebabbeltjes.
Agressieve campagnetechnieken waar ik niet om heen kan.
En niet van gediend ben.
Ik wil eigenlijk niet reageren op dit soort ongein. Te meer daar ik me voor deze gelegenheid heb laten strikken (ik ga voor het eerst van m’n leven vreemd) om bij de lokale concurrentie als lijstduwer een steentje bij te dragen. En dan loop je al gauw het risico van dubieuze motieven en belangenverstrengeling verdacht te worden.
Maar nu hij het zelfs flikt om niet alleen mijn Facebookpagina maar ook mijn persoonlijke activiteitenagenda op agressieve wijze te bevuilen, is de maat vol.
In m’n Oudejaarsconference, eind december in de Mess, maakte ik als cabaretier op satirische wijze gehakt van de lokale politiek. Iedereen kreeg een beurt. Ook over Jelmers sneue manier van democratie bedrijven had ik een aardig itempje. Ik zal je, om niet al te veel populistische olie op het vuur te gooien, de inhoud besparen.
De GDP-waarheid die simpel door te prikken is heeft er voor gezorgd dat mijn satirische woorden inmiddels vlees geworden zijn. Ik zat er goed beschouwd niet zo ver naast.
Bij het lijsttrekkersdebat, vorige week in het Bussumse gemeentehuis, stelde ik tot m’n verrassing vast dat z’n collegae ‘Polletje Kruyt’ kennelijk niet al te serieus nemen. Daar vielen woorden (ze zijn niet van mezelf) als ‘ prostituee van de Gooise Meren, je kunt met hem alle kanten op, waait met alle winden mee’.
Maar op Facebook is hij in ieder geval de ongekroonde koning.
En dat telt tegenwoordig.
Hij gaat z’n gang maar
Maar wel opzouten van mijn pagina!

Mocht je echt met de handen in het haar zitten, welk vakje er woensdag a.s. rood gekleurd moet worden, dan heb ik, als je dan tóch voor lokaal gaat,  misschien wel een tip. Niet meer dan dat.
Geheel vrijblijvend natuurlijk.
Lijst 6. Persoonlijk vind ik die nummer 1 een hele goeie.

Zorgen

Als een prominente Nederlander of iemand die daar zielsgraag voor doorgaat het loodje legt, moet de betreffende coryfee op passende wijze uitgeluid worden. Daar zijn we goed in.
De plek bij uitstek daarvoor is DWDD. Het dagelijkse babbelprogramma dat ons in de uitloop van de warme prak weer even op alle gevoelige thema’s bijpraat. Je kunt er je nieuwste muziekalbum of theatervoorstelling promoten. En komt je kakelverse literaire oprisping door de ballotage van de redactie en schopt het ’t bij de doordraaiers tot boek van de maand dan ben je spekkoper.
Bij het verscheiden van ‘onze’ Mies was er afgelopen week een illuster gezelschapje opgetrommeld om deze icoon, op wie ook ik in mijn jonge jaren heimelijk verliefd was, op passende wijze uit te zwaaien.
Dat verdiende Mies.
Vaste verschijning te midden van de necrologiespecialisten was onze nationale uitluider Jeroen Krabbé. Ten prooi aan de grootste innerlijke twijfels die hij minutenlang met ons deelde (wie was hij eigenlijk wel om zo maar aan te schuiven bij de Freken en de Marc-Marie’s?) had hij de knoop uiteindelijk door gehakt.
Hoezo twijfels?
Hoewel hij ergens tussendoor weliswaar quasi bescheiden lispelde ‘Maar het gaat niet over mij’, grijpt deze ijdeltuiterige adonis al sinds mensenheugenis nagenoeg iedere gelegenheid aan om te benadrukken dat ie, gezien z’n diepe vriendschappen met jan en alleman, eigenlijk onmisbaar is in dit soort situaties.
Helder op m’n netvlies staat onder andere nog immer het schaamteloze en genante gekoketteer met z’n unieke relatie met onze prinselijke prijsneuker. Een vriendschap waar je met de kennis van nu misschien maar beter niet zo trots op kunt zijn.
Maar als de camera’s snorren is geen zee Jeroen te hoog.
Intussen maak ik me ernstig zorgen.
Wat als Jeroen uiteindelijk zélf de pijp uit gaat?
Wie komt er dan publiekelijk met een batterij anekdotes een traantje wegpinken bij Matthijs?

Ik bied me aan.
Heb hem een paar keer ontmoet. Althans we verkeerden in dezelfde ruimte.
Een gezonde basis lijkt me, voor een diep doorleefde empathische bijdrage waarmee ik de talkshow van de man die niet te porren was om de kwijnende Late Night van Umberto over te nemen, net dat tandje meer meegeef
En dan natuurlijk meteen maar, we pakken even goed door, als Tafelheer.
Ik ben er klaar voor.
Hoe oud is Jeroen eigenlijk?

Sneu

Uiteraard heeft het dynamische Naardense Podium deMess ook het groenbeheer duidelijk hoog in het vaandel staan. Neem maar van ons aan dat we met leuke plannetjes enorm druk in de weer zijn om grip te krijgen op het groen rondom ons theater.
In dit kader  storen we ons we ons evenwel aan het duivelse dilemma dat hier gepresenteerd wordt.
De goddeloosheid van het theater tegenover het milieu?
Van de mannenbroeders moeten we het duidelijk niet hebben…….

What’s in a name?

Wie noemt zijn theater nou deMess?
Dat is toch vragen om ellende?
Hebben de jongelui zich meer dan een jaar het schompes gewerkt om in de Vesting Naarden  een uniek theatertje uit de grond te stampen, komen ze met een naam op de proppen waarmee ze eigenlijk al bij voorbaat hun doodvonnis over zich afroepen.
En dan kunnen ze wel apetrots verklaren dat MESS historisch een meer dan verantwoorde keuze is (in een grijs verleden was dit gebouw immers een officierskantine), MESS betekent niets meer en niets minder dan gewoon ROTZOOI.
Wat een uitdaging!

Die toko is nu bijna vier weken open. De velen die zich al hebben laten verleiden tot een bezoek, kunnen niet anders vaststellen dan dat het er allesbehalve een rommeltje is. Een geweldige, gevarieerde en verrassende programmering met uitstekende artiesten in een professionele setting. Knus (75 stoelen). Parkeergelegenheid voor de deur. Vooraf, in de pauze en na afloop kun je je in een uitstekende  ambiance (MESSCAFÉ) laven aan een ruim assortiment sapjes en licht-alcoholische versnaperingen. Zelfs de bitterbal doet deze week z’n intrede.
Hoezo rotzooi? dus.

Nu we het toch over namen hebben: dat de lokale politieke partij Hart voor BNM (Bussum Naarden Muiden) niet staat te juichen bij het idee dat muurbloempje Weesp ons (hoezo volksraadpleging?) binnenkort wellicht ook door de strot geperst wordt, mag duidelijk zijn.
Je kunt niet eindeloos je naam blijven aanpassen aan de grillen van de hoge heren.
Hart voor B&W (+NM) dan maar?
Als cynische hommage aan het College?

Kraai

Om m’n door de fusie te grabbel gegooide Naardense identiteit te bevestigen scroll ik dagelijks door de Facebooksite Naardenezen. Veel historisch materiaal. Om je vingers bij af te likken. Al moet ik er meteen bij zeggen: als sommige plaatjes voor de honderdste keer langswapperen, komt de sleet er wel enigszins op.
Een schaamteloos chauvinistisch bolwerkje ook. De prachtig opgekalefaterde vesting is sommigen die hardnekkig zweren bij de ouwe meuk van weleer een doorn in het oog. Voor veel mensen heeft nostalgie de functie grip te krijgen op het huidige leven. Op Naardenezen lijkt de onstilbare hang naar tijden dat het hier een ouwe maar wél overzichtelijke troep was, te overheersen. Onze kerktoren is daarbij een anker in barre tijden. Iedere landschappelijke vereeuwiging  van de Minaret van Marlo, hoe dramatisch soms ook scherp gesteld,  mag rekenen op massale bijval. Dondert niet of de horizon scheef staat. Complete familiealbums worden apetrots binnenstebuiten gekeerd. Spruitjesgeur.

2016 was het jaar van Cas de Bruijn. Een hype. Hij zal het vanaf z’n roze wolk allemaal tevreden gadeslaan. Net als Pouwtje van de snoep. Dit jaar steelt de Kraai de show. Niet het live and kicking exemplaar dat nog steeds een kolerezooi maakt van de laatste vuilniszakken langs de stoeprand. Nee de Naardenees anno 2017 komt geheel aan z’n gerief met de uit plastic opgetrokken artificiële versie. Kan het kitscheriger?

Voor buurman Herman wil ik een uitzondering maken. Een nijver stukje huisvlijt, die windwijzer met de hier alom geadoreerde gevederde vriend. Zojuist bevestigd aan het eind van z’n waslijn. Geeft een extra dimensie aan de schier eindeloze optocht onderbroeken op maandag.