Links?

Mag het een onsje minder? Het buikje raakt rete-vol.
Voor de zoveelste keer dat zgn. ‘slotinterview’ met ster-foeballer Robin van Persie van wie we opeens met z’n allen moeten vinden dat het zo’n aardige man is (Bert Maalderink)? Eindeloze herhalingen van Ajax-Tukker Erik ten Hag, verdwaald in Amsterdam, die nietszeggende antwoorden geeft op al even nietszeggende vragen van, al weer, die treurige Maalderink? Kan die man trouwens ook niet een tijdje met vakantie? En als klap op de vuurpijl onze tot op z’n bot verbaasde, succesvolle vaderlandse Eurovisiezangert van wie ik de naam maar niet kan onthouden? Terwijl ik die oer-Hollandse Teddy Scholten en Corry Brokken nog steeds moeiteloos produceer.
Op een rondje racefiets met immer NPO Radio1 in m’n oortje word ik er mee doodgegooid, om bij thuiskomst te moeten vaststellen dat de publieke tv-zenders aan de lopende band exact dezelfde ouwe wijn in nieuwe zakken pompen.
Woensdagavond krijgen we een uurtje, al dagenlang schaamteloos gepromote gratis zendtijd voor twee Haagse ego’s die elkaars nieren gaan proeven maar geen fuck te schaften hebben met de Europese verkiezingen.
Rechts tegen ultra rechts.
Het is één groot links complot.

Advertenties

Gebarentaal

‘Ouwe lul’ heeft het natte vermoeden dat hij de enige op de wereld is die het Songfestival aan zich voorbij laat gaan. Sterker nog, hij heeft al jaren geen ene ruk met dat opgeklopte mediaspektakel. Is ooit blijven steken bij ‘De Troubadour’ (The Netherlands: 10 points) dat Lenny Kuhr onlangs nog in deMess zong. Snelt slechts de koppen in de krant. Om dan tot z’n niet geringe verbazing te ontdekken dat ene Mirjam Stolk zich opgeworpen heeft om ons auditief gedepriveerde volksdeel op maat te bedienen met een gebarentaalversie van ons toppertje ‘Arcade’.
Gebarentaalversie?
Hoe wereldvreemd wil je het hebben?
Vastbesloten z’n satirische messen te slijpen om dit fenomeen maar ’s subtiel te fileren, stuit hij vanmorgen op één van z’n favoriete columnisten, Paulien Cornelisse (de Volkskrant), wier 150 woorden ruim afdoende zijn.
Vandaar dat ie zich beperkt tot een bescheiden inleidinkje van 145 woorden.

Vanuit m’n slaapkamerraam

Dat listige lantaarntje lag al enige jaren werkloos ergens onderin de kast. Gebruikte ik ooit bij presentaties om op grote schermen m’n induttende gehoor bij de les te houden door met een rood pijltje aan te geven waar we ook al weer gebleven waren met m’n boeiende exposé.
Die tijd van presentaties hebben we langzamerhand wel gehad. Het apparaatje heeft echter sinds kort een nieuwe functie gekregen.
Een overijverig vrijwilligersgroepje werkte zich afgelopen zaterdag uit de naad om fase III van de voltooiing van ons terras een boost te geven. Na de rustieke lantaarnpaal en het plaatsen van een paar fraaie boompjes met uitgekiende grondverlichting was het de beurt aan het planten van een piepjonge rode beukenhaag rond ons terrein. Zeg maar: een natuurlijke markering van ons erf dat zich langzamerhand ontwikkelt tot een waar plaatje.
Want de jeu de boules baan (die nog wat aangestampt moet worden) hoort er ook bij.
De sociale functie van onze Buurtmess, weet je wel?
In afwachting van de ingebruikname heeft een enkele hondenbezitter er helaas al een bestemming aan menen te moeten geven die niet helemaal strookt met onze diepdoordachte plannetjes.
Bello deponeert er namelijk naar hartenlust en uiterst comfortabel z’n dampende bruine jongens.
Het verplichte schijtzakje is in geen velden of wegen te bekennen
Wonen op een steenworp afstand van Podium deMess heeft z’n voor- en nadelen.
Vanuit m’n slaapkamerraam aanschouw ik dagelijks met gerechtvaardigde trots en genoegen ons megaproject. Betrapte ik toch gaandeweg een duistere lenteavond het baasje van zo’n Bello die z’n trouwe viervoeter er schaamteloos z’n ding liet doen.
Overdag loopt het zo’n vaart niet vanwege de sociale controle maar in het donker gaan de remmen kennelijk zonder scrupules los.
Toen herinnerde ik me dat lantaarntje waarvan de priemende rode lichtstraal, zo blijkt nu, de honderd meter tot deMess moeiteloos overbrugt. Geschrokken sleurde de betrapte eigenaar van het hondje z’n heftig tegenstribbelende huisdier de wallen op.
Hij zal het voortaan wel uit z’n hersens laten, vermoed ik.
Zo niet, dan zou het zomaar kunnen dat hij de fecaliën een volgende keer in z’n brievenbus terug vindt.
Een oud, niet bijster sympathiek, maar beproefd middel.
RAISE THE RED LANTERN.
Dat was trouwens ooit een mooie film.

Ook hier te lezen: http://demess.nl/vanuit-mn-slaapkamerraam/

Pen

Ik heb het helemaal gehad met de goedgebekte werkstudenten met hun bladerboekjes die zich in teamverband massaal op mijn straat storten. Met hun verhaal is niks mis. Het gaat altijd om het soort ellende waarbij je als empathisch lid van onze boreale goegemeente regelmatig een traantje wegpinkt. Door de bank de meest afschuwelijke ziektes of dramatische brandhaarden op ons zuidelijk halfrond.
Maar als je eenmaal je handtekening gezet hebt, kost het je, ondanks dat ze glashard het tegendeel beweren, de grootst mogelijke moeite om er na twaalf maandelijkse donaties weer van af te komen.
Ik spreid mijn gulle gaven.
Elk jaar een paar nieuwe pijnpunten.
Met de collectebus, de trekschuit onder de goededoelenacties, ligt het wat moeilijker. Meestal, daar is over nagedacht, is het een vriendelijke straatgenote die je dat kreng onder je neus duwt.
En zeg dan maar eens nee.
Vandaag was het de Maag Lever Darm Stichting die op weer een andere slimme manier aan m’n geweten krabde. Ze stuurden een balpen mee over de post. En wees eerlijk, zo’n missive flikker je niet meteen bij het oud papier.
M’n jongste broer liet jaren geleden het leven bij zo’n kwaal. En iemand moet toch de strontbuisjes die ik iedere twee jaar met het angstzweet tussen de billen opstuur, betalen.
Geen verkeerde pen trouwens.
De vorige is bijna leeg.
De centjes zijn overgeboekt.

Links – rechts

Misschien een puntje voor het MELDPUNT VOOR LINKSE INDOCTRINATIE. Want het is niet alleen helemaal mis in het onderwijs en de journalistiek. Ook een culturele instelling als Podium deMess in Naarden maakt zich behoorlijk verdacht.
De RECHTER deur (aan de achterkant dus) van deMess waardoor je zoals bekend (om burengerucht te voorkomen) na afloop van de voorstelling het pand dient te verlaten, is tegenwoordig vóór de voorstelling gesloten.
Een regelrechte schande.

mr. Anke deWijn GESCHORST

In m’n vorige bijdrage gaf ik een verslag van de behandeling van mijn meervoudige klacht tegen mr. Anke de Wijn, dinsdag jl. door de Raad van Discipline. Het betrof bedreiging en het veroorzaken van reputatieschade. Maar de onderliggende veel zwaardere klacht ging over de onverkwikkelijke rol die De Wijn speelt in het verloop van de Naardense ontvoeringszaak.

Uit de reactie van de tuchtrechter begreep ik dat het nog maar de vraag is of dat laatste, alles overstijgende, aspect meegenomen wordt in de beoordeling van het tuchtcollege. Om reden dat het geen zaak betreft waar ik direct belanghebbende bij ben. Mocht daar inderdaad geen uitspraak over worden gedaan dan ben ik er in ieder geval wél in geslaagd extra aandacht te vestigen op de dubieuze handel en wandel van deze advocaat.
Maar dat sluit dan in ieder geval wél weer naadloos aan bij de klacht die het grote slachtoffer in deze zaak, de Naardense onderwijzeres, indiende en die vorige maand behandeld werd door dezelfde Raad van Discipline.
Daar kwam gisteren de uitspraak van binnen en die liegt er niet om.

Licht aan de horizon

De Raad van Discipline heeft haar huiswerk gedegen gedaan.
Ik vat de 14 pagina’s tellende BESLISSING waarin zeer gedetailleerd ingegaan wordt op de klacht voor het gemak maar even samen:
Eerst de volledige klacht:
1. Mr. De Wijn heeft tuchtrechtelijk verwijtbaar gehandeld als bedoeld in art.46 Advocatenwet doordat
a) De Wijn voortdurend namens haar cliënt zinloze procedures aanspant waaraan steeds de VALSE beschuldigingen van mishandeling van de kinderen ten grondslag wordt gelegd.
b) De Wijn zich onheus over de klaagster en haar gezin uitlaat.
c) De Wijn de ex-partner van de klaagster heeft aangezet tot ontvoering van één van de kinderen van de klaagster.
d) De Wijn de reputatie van de klaagster op haar werk heeft beschadigd.
e) De Wijn haar cliënt blijft bijstaan op toevoegingsbasis, wetende dat hij daar geen recht op heeft.
f) De Wijn met alle procedures de kinderen beschadigt.

Op alle punten, uitgezonderd punt e, is de klacht gehonoreerd.
5x een rode kaart dus.
Punt a) is natuurlijk van het allergrootste belang omdat het de basis is van alle ellende.

MAATREGEL
Mr. De Wijn heeft onvoldoende distantie betracht van haar cliënt en is onvoldoende terughoudend geweest in het entameren van procedures en doen van uitlatingen over klaagster. Daarbij heeft mr. De Wijn er geen enkele blijk van gegeven dat zij de laakbaarheid van haar handelen inziet. Gelet daarop en gelet op ernst van de gevolgen van het handelen van De Wijn acht de Raad de maatregel van schorsing voor de duur van vier weken passend en geboden.

-Omdat de Raad de klacht grotendeels gegrond verklaart, moet De Wijn op grond van artikel 46e, vijfde lid, Advocatenwet het door klaagster betaalde griffierecht van 50 euro aan haar vergoeden.
-Nu de Raad de maatregel oplegt, zal de Raad De Wijn daarnaast op grond van art 48ac, eerste lid Advocatenwet veroordelen tot het betalen van de volgende proceskosten:
a)25 euro reiskosten van klaagster
b) 750 euro kosten van de Nederlandse Orde van Advocaten
c) 500 kosten van de staat

Dat werpt intussen wel een merkwaardig licht op het feit dat mr. De Wijn hangende deze klachtenprocedures haar ambt heeft neergelegd……..

De Wijn en haar cliënt zijn hier uiteraard nog niet mee klaar.
Het slachtoffer heeft bij de Naardense politie aangifte gedaan van ontvoering van haar kind.
Daar is door de politie niets mee gedaan.
Ook eenzelfde klacht bij de Officier van Justitie te Amsterdam is niet gehonoreerd.
Met het vonnis van de Raad van Discipline in de hand waarin de ontvoering als zodanig bevestigd wordt, moet de Officier van Justitie z’n afwijzing nog maar een heroverwegen.

En dit is nog maar het begin.
Het wordt de hoogste tijd om het (criminele) dossier van de cliënt van De Wijn maar eens te lichten.
De Sociale Recherche (om meerdere redenen) en z’n hypotheekverstrekker moeten maar eens aan de slag.
Ik weet niet hoe het gesteld is met de onderlinge communicatie bij de politie maar op aanwijzing van de familie heeft de Politie Friesland een Wietplantage van de cliënt van de Wijn ontmanteld. etc etc.
Jarenlange achterstallige alimentatie en andere kosten waarvan de rechter geëist heeft dat ze betaald moeten worden (20.000 euro), zijn nog steeds niet verrekend. Die uitspraak ligt er ook al enige tijd.
Waar blijven de sancties van Justitie?
De familie van het slachtoffer heeft, nu blijkt dat alle rechtszaken op gebakken lucht gebaseerd zijn, een ton aan proceskosten terug te vorderen.
En dan hebben we het nog niet eens over de emotionele schade die vier jaar lang toegebracht is aan het slachtoffer en haar gezin.
Die schade is amper in geld uit te drukken.

Mijn publicaties in chronologische volgorde:

https://fransmuthert.wordpress.com/2018/04/15/met-je-water-naar-de-dokter/
https://fransmuthert.wordpress.com/2018/04/15/bestaat-er-nog-recht/
https://fransmuthert.wordpress.com/2018/04/29/hoe-betrouwbaar-is-mr-anke-de-wijn/
https://fransmuthert.wordpress.com/2018/08/18/mr-anke-de-wijn-is-echt-van-het-padje-af/
https://fransmuthert.wordpress.com/2018/09/12/mr-anke-de-wijn-heeft-geen-antwoorden/
https://fransmuthert.wordpress.com/2019/03/20/heeft-mr-anke-de-wijn-haar-toga-aan-de-wilgen-gehangen/

Heeft mr. Anke de Wijn haar toga aan de wilgen gehangen?

Bij de Deken van de Orde van Advocaten deponeerde ik in september 2018 een klacht tegen de advocaat uit Rijsenhout. Over haar kwalijke rol in het Naardense familiedrama.
Na een uitvoerige correspondentie hierover heeft de Orde besloten deze niet schriftelijk af te handelen en hem doorgespeeld naar de Raad van Discipline.
Op dinsdag 19 maart vond er in de rechtbank te Amsterdam een openbare zitting van de Raad plaats waarin mijn klacht behandeld werd.
De uitvoerige correspondentie vooraf kreeg van de Raad telkens het kopje VERTROUWELIJK mee. Reden voor mij om hieruit dan ook uiteraard niet te citeren.
Ik besloot tot een radiostilte tot de zitting.
Hieronder mijn requisitoir van 19 maart met daaronder m’n commentaar op de zitting. Omdat deze openbaar was, voel ik me nu gerechtigd publiekelijk te reageren.

In de Volkskrant van 13 februari een belangwekkend artikel van Elsbeth Stoker en Wil Thijssen over de stand van de advocatuur in Nederland. Dit naar aanleiding van de tape van het gesprek tussen Peter R. de Vries en Willem Holleeder.
Op een wat lager crimineel niveau heb ik besloten de strijd aan te binden tegen mr. Anke de Wijn.
Haar cliënt voegde z’n ex-schoonfamilie na de scheiding toe: Ik maak jullie allemaal kapot!
Waar zijn we in vredesnaam mee bezig?
Na het een paar jaar aangezien te hebben en constaterend dat mr. De Wijn ondanks dat de rechter haar klacht mbt mishandeling door de moeder op 26 augustus 2016 van tafel heeft geveegd en vervolgens ook het hoger beroep (artikel 12) op 28 november 2017, unverfroren doorgaat met haar procedures op basis van de beschadigende aperte leugens van haar cliënt, besloot ik vanaf april 2018 tot publicatie van een vijftal artikelen op mijn weblog op basis van een dagboek van 100 pagina’s. Daarin verlegde ik gaandeweg de focus van haar cliënt naar deze advocaat.
Ik neem aan dat u ze gelezen hebt. Ik kan het hier daarom kort houden.
In de zich al vier jaar voortslepende dieptreurige affaire waarin mr. De Wijn een onverteerbare sleutelrol speelt, heb ik op 17 augustus 2018 een klacht ingediend bij de deken van de Orde van Advocaten. Dit naar aanleiding van de brief die zij me stuurde als reactie op mijn artikelenserie, waarin ze eiste dat ik ze van m’n weblog verwijderde.
Daarin is sprake van een nauwelijks verholen dubbele bedreiging. De buitengewoon slordige strafpleiter die niet eens in staat is om mijn naam op ordentelijke wijze te schrijven maakt zich bovendien schuldig aan het aanbrengen van reputatieschade door om onverklaarbare redenen een kopie van haar brief te sturen naar de redactie van Naarder Nieuws.
Aan de lopende band beschuldigt ze me op Trumpiaanse wijze van het hanteren van leugens. Maar nergens in haar correspondentie adstrueert zij die beschuldigingen. Mijn publicaties tonen de ware, onderbouwde feiten die een aaneenschakeling zijn van leugens van haar criminele cliënt.
Ook over zijn criminele handel en wandel beschik ik over een beerput van overtuigende bewijzen die helaas binnen het familierecht waar het hier om gaat, kennelijk niet belangrijk zijn.
Die bedreiging en het aanbrengen van reputatieschade zijn slechts de aanleiding en het toplaagje van mijn onderliggende, zwaardere klacht die aanzienlijk verder gaat.
In deze tragedie die inmiddels Kafkaiaanse proporties heeft aangenomen en waarin de rechter dus al een aantal niets aan duidelijkheid te wensen overlatende uitspraken heeft gedaan, speelt De Wijn als spin in het web op uiterst bedenkelijke, ja beschamende wijze de rol van inquisiteur. Zonder de nodige distantie te houden tot haar cliënt, heeft zij willens en wetens de door hem gepresenteerde, perfide leugens klakkeloos overgenomen die de basis vormen van inmiddels 16 treurige rechtszaken die ze, pikant detail, allemaal verloor.
Moeder heeft inmiddels door de rechter eenhoofdig gezag toegewezen gekregen. Geen kinderachtige beslissing die boekdelen spreekt, dacht ik zo.
Mr. De Wijn adviseerde haar cliënt op basis van een geheel door hem verzonnen klacht wegens mishandeling door de moeder, z’n jongste zoontje aan het ouderlijk gezag van de moeder te onttrekken. Met de kennis van nu heeft De Wijn haar cliënt dus aangezet tot het spelen van eigen rechter en blijkt het een ordinaire ontvoering en gijzeling van vier weken. Het leverde een zwaar getraumatiseerd kind op. Om over de buitengewoon ernstige emotionele en andere schade die toegebracht is aan het gezin maar niet te spreken.
De Wijn brengt door haar laakbare en buitengewoon onprofessionele handelwijze waarmee de ethische grenzen van de advocatuur ver overschreden zijn, haar beroepsgroep ernstig in diskrediet. En toont zich daarmee bepaald geen hoeder van de rechtsstaat.
Ik citeer in dit verband, uit het artikel van Stoker en Thijssen, de hoogleraar advocatuur aan de UVA Diana de Wolff:
‘Een van de kernwaarden van ons vak is dat het belang van de cliënt bovenaan staat. Maar een andere kernwaarde is dat je onafhankelijk bent. Onafhankelijk van de overheid, van het Openbaar Ministerie, van de rechter ………maar ook van je cliënt. We zijn geen roeptoeters van de cliënt.’
De afgelopen jaren is de aandacht voor ethiek en integriteit in onze maatschappij toegenomen. Verschillende beroepsgroepen van professionals hebben hierop ingespeeld door beroepsattitude en beroepsethiek hoog op de agenda te zetten. Zo ook in de advocatuur.
De Nederlandse Orde van Advocaten promoot intervisie als vorm van collegiaal overleg ter bevordering van de vakbekwaamheid en beroepsattitude voor de hele advocatuur.
Peer reviews als vorm van collegiale toetsing.
Mr. De Wijn is een zgn éénpitter. Collegiaal overleg en intervisie komen in haar woordenboek niet voor, waardoor ze op geen enkele manier door collega’s gecorrigeerd kan worden in de onverteerbare tunnelvisie waaraan ze zich in deze zaak schuldig maakt. Zonder feed back draait ze rond in de mallemolen van haar eigen ongelijk.
En zelfs als ze door de rechtbank op de essentie van haar aanklacht (de vermeende mishandeling) tot twee keer aan toe teruggefloten wordt, stort ze zich met haar cliënt vervolgens in allerlei schijnprocedures. De ene nog absurder dan de andere.
Haar laatste wapenfeit is de lachwekkende strijd om de foto’s van de bruiloft.
Twee vertegenwoordigers van de kinderopvang en 80 bruiloftsgasten staan te trappelen om onder ede te verklaren dat op het zogenaamd ernstig mishandelde zoontje GEEN SCHRAMMETJE te vinden was.

En dan te bedenken dat De Wijn zich op haar website ronkend profileert als degene die zich beijvert voor het RECHT OP EEN ONBEDREIGDE OPVOEDING VAN HET KIND.
Dat staat haaks op de geraffineerde wijze waarop ze vier jaar lang samen met haar frauderende, criminele cliënt bij wie officieel de persoonlijkheidsstoornis AS II gediagnosticeerd is, alles in het werk stelt om het goed functionerende gezin van zijn ex te gronde te richten.
Nee, het eigenlijke slachtoffer in deze affaire is haar cliënt die het met droge ogen waagt te beweren dat er sprake is van een groot complot waarin de politie, Veilig Thuis, Jeugdzorg, de Raad voor de Kinderbescherming, betaald door de familie, allemaal onder één hoedje spelen.
Het gegeven dat je binnen het familierecht kennelijk tot in lengte van dagen ongelimiteerd kunt blijven procederen, het is allemaal werkelijk te grijs voor woorden.

En om het allemaal nog ingewikkelder te maken heeft De Wijn hangende twee klachtenprocedures binnen een maand tegen haar bij de Raad van Discipline, onlangs haar ambt neergelegd…….
Naar de reden daarvoor kunnen we slechts gissen.
Ik heb mr. De Wijn en u op de hoogte gesteld van de buitengewoon smerige brief die ik op 26 januari jl. van haar verwarde cliënt ontving.
Merkwaardig dat ze, hoewel ze de zaak overgedaan schijnt te hebben aan een collega, haar gewezen cliënt in haar correspondentie van vorige week op mijn commentaar heeft laten reageren……
Dit moet stoppen. We gaan zien of het recht uiteindelijk zegeviert.

Commentaar

Het weerwoord van mr. De Wijn was al even verwarrend als pover.
Met betrekking tot de door mij aangevoerde klacht mbt reputatieschade (ze had haar reacties op mijn artikelenserie om onbegrijpelijke redenen gestuurd naar de redactie van Naarder Nieuws) verweerde ze zich bijvoorbeeld door te melden dat ze dat gedaan heeft omdat Naarder Nieuws de uitgever is van mijn publicaties. (????)
Het zoveelste slordigheidje van de strafpleiter.
Dat ze not amused was met mijn artikelenserie kan ik me uiteraard voorstellen.
Maar die geeft wel een nauwkeurig beeld van haar buitengewoon kwalijke rol in deze hele affaire.
De rechter merkte op dat het De Wijn vrij staat om te reageren op mijn inderdaad pittige stuff.
Daar was ik het uiteraard mee eens. Maar, zo merkte ik op, wat moet ik met een zogenaamd voorstel van haar kant om mijn publicaties binnen drie dagen van m’n blog te halen met de argumenten waarin toch echt wel sprake is van een bedreiging:
–Ik meld u dat u met uw blog bereikt dat zowel uw vriendin(?) als haar advocaat extra in de problemen komen.
-Naast de kleine onkostenvergoedingen van uw cabaretvoorstellingen met Madelon Kroes ga ik er voor het gemak van uit dat u een AOW inkomen hebt. Ik zou het betreuren dat ik degene ben die u komende maanden op kosten ga jagen door laster, valsheid in geschrifte en impertinente beledigingen.

Mijn vraag aan de rechter van de Raad: Hoe zit het eigenlijk? Kan De Wijn mij gelasten die artikelen weg te halen?
Antwoord: Nee, dat kan alleen de rechter.

Ik heb mijn publicaties uiteraard laten staan, sterker nog, ik voeg deze er aan toe.
De Wijn heeft haar beschuldigingen (schade door laster, valsheid in geschrifte en impertinente beledigingen van mijn kant), ondanks dat ik daar bij herhaling op aangedrongen heb, nooit onderbouwd.
Dat kan ze ook niet. Want ik heb me, in tegenstelling tot de leugens die zij al vier jaar namens haar cliënt debiteert, aan de feiten gehouden.
Dat weet ze. Daarnaast beschik over enkele lijvige dossiers (o.a. van een Securitybureau) en geluidsopnames waar zij en haar cliënt bepaald niet vrolijk van zullen worden. Reden ook waarom zij haar dreigement (vrij vertaald: als je die artikelen niet verwijdert, sleep ik je voor de rechter) natuurlijk nooit hard heeft gemaakt.
Laat ze dat maar doen.
Wellicht is zo’n rechtszaak het podium waarop eindelijk eens definitief afgerekend kan worden met dit al vier jaar durende drama.
Een schandvlek op de advocatuur.
Ik kijk er vol vertrouwen naar uit.

Uitspraak 13 mei

Voor de volledigheid, nogmaals mijn publicaties in chronologische volgorde:
https://fransmuthert.wordpress.com/2018/04/15/met-je-water-naar-de-dokter/
https://fransmuthert.wordpress.com/2018/04/15/bestaat-er-nog-recht/
https://fransmuthert.wordpress.com/2018/04/29/hoe-betrouwbaar-is-mr-anke-de-wijn/
https://fransmuthert.wordpress.com/2018/08/18/mr-anke-de-wijn-is-echt-van-het-padje-af/
https://fransmuthert.wordpress.com/2018/09/12/mr-anke-de-wijn-heeft-geen-antwoorden/