Vuilnisman, mag deze zak ook mee?
Na ruim twee jaar van nabij getuige te zijn geweest van een beschamend en voort etterend familiedrama in Naarden, wordt het de hoogste tijd om maar eens opening van zaken te geven.
Wellicht leidt het tot een doorbraak.
Het bijbehorende, eindeloze juridische steekspel is van een tenenkrommende stroperigheid. Om maar te zwijgen van de rol van de hulpinstanties, waaronder de Raad voor de Kinderbescherming. Maar ook de politie – niet de Naardense wijkagent want die heeft zich nog wel ingespannen- wekt de indruk liever weg te kijken.
Machteloosheid is troef.
Voor een beter begrip van de hele affaire zet ik de zaken maar eens op een rijtje. Een summiere greep uit de meest saillante details in het dagboek van 80 pagina’s dat ik lange tijd bijhield om het broodnodige overzicht over de voortgang te onderhouden. Voor het overgrote deel feiten dus. De gebruikte namen zijn om privacyredenen gefingeerd.
Publicatie in een eerder stadium zou de rechtsgang kunnen verstoren. Ik wilde de advocaat niet voor de voeten lopen. En de familie stond ook niet te trappelen.
Het is mooi geweest.
Lees en huiver.
Het huwelijk tussen de Naardense Anna en haar (inmiddels ex-) echtgenoot Bink bleek al snel geen succesnummer. Hoe lang deed de jonge moeder (en haar omgeving) er eigenlijk over om in te zien dat achter de aanvankelijk ogenschijnlijk innemende echtgenoot een persoonlijkheid schuil gaat die van geen kant spoort? Je hoefde waarachtig geen beroepspsycholoog te zijn om in een bont scala aan merkwaardige gedragsverschijnselen het beeld van een ziekelijke narcist te herkennen. Met bijpassende slachtofferrol die hem als gegoten zit.
Het huwelijk (het gezin telde inmiddels drie kinderen, jongens) werd na tien jaar ontbonden. Niet in de laatste plaats als gevolg van het feit dat Anna verschillende keren ernstig door Bink mishandeld is.
De bewijzen daarvan liggen bij de huisarts.
Bij de scheiding verzekerde Bink zijn ex en haar familie:
‘Ik maak jullie allemaal kapot’.
Niettemin, de bezorgde ouders van Anna kochten op loopafstand van de gezinswoning een huis aan, waar Bink tegen een meer dan schappelijke huur kon intrekken. Dit om voor de kinderen (die bij hun moeder wonen, de hoofdverblijfplaats) de omgangsregeling zo soepel mogelijk te laten verlopen. De algehele stemming was, op een enkele uitzondering na, redelijk bevredigend te noemen. Bink ging een nieuwe relatie aan met een volgende vriendin, met wie hij inmiddels al weer twee kinderen heeft. De derde is op komst. Een partner in crime, zoals inmiddels is gebleken, over wie er ook een bepaald onfris dossier ligt. Maar dit terzijde.
Langzamerhand sijpelden wel erg hardnekkig verklaringen van de drie kinderen door die tijdens hun pappaweekendjes, eens in de twee weken van vrijdagavond tot de zondagnamiddag, systematisch gehersenspoeld werden met een portie leugens, roddel en achterklap over hun moeder en haar familie.
Echter, vanaf het moment dat ook Anna een nieuwe relatie kreeg ging het snel bergafwaarts met de gewapende vrede. En toen zij besloot tot een huwelijk met Henk (die twee kinderen inbracht in de nieuwe relatie) ging het helemaal mis.
Het werd een geweldig huwelijksfeest op 23 mei 2015. Iedereen blij dat er na die ellendige jaren weer sprake was van harmonie. De onfortuinlijke periode met Bink kon worden afgesloten.
Het kersverse bruidspaar had z’n hielen nog niet gelicht voor een korte huwelijksreis naar Zuid-Frankrijk, of de hevig gefrustreerde Bink zette z’n ultieme kunstje in werking om de daad bij z’n woorden (‘Ik maak jullie allemaal kapot’) te voegen.
Onder valse voorwendselen en met medeweten van de politie en Veilig Thuis (..) ontvoerde hij het jongste kind (3 jaar) naar de woning van z’n vriendin in X, met wie hij overigens tegenover de rechter bij herhaling verklaart niet samen te wonen.
Via z’n advocaat op toevoeging (??) die hij voor z’n karretje had weten te spannen, werd een aanklacht gedeponeerd (ook de werkgever van Anna kreeg een afschrift) die er niet om loog: Mishandeling van de kinderen en van Bink zelf. Voorts eiste hij de hoofdverblijfplaats voor z’n kinderen op. Een maand lang werd het jongetje onttrokken aan het ouderlijk gezag van de moeder die radeloos, machteloos en met haar rug tegen de muur moest toezien hoe Bink z’n gang kon gaan. Daar kwam pas een eind aan toen de rechter gelastte het inmiddels zwaar getraumatiseerde kind dat nu, 2,5 jaar later, nog dagelijks kampt met duidelijke symptomen, onmiddellijk terug te brengen.
De psychische schade (en ook de reputatieschade is niet te overzien) bij betrokkenen was enorm. En daarnaast: de buitenwereld denkt al gauw: waar rook is, is vuur.
Er was echter rook noch vuur.
Binnen ons rechtssysteem kan dit kennelijk allemaal.
De feiten omtrent Bink
Interessant is dat Bink bij voortduring benadrukt dat hij tot deze actie kwam in het belang van zijn kinderen. Dat hij het echter niet zo nauw neemt met dat belang is inmiddels meer dan duidelijk.
– Uit een eerdere relatie heeft hij ook een kind waar hij nooit naar omgekeken heeft. Van alimentatie is in dat geval nooit sprake geweest.
-Het huidige echtscheidingsconvenant, bepaalt o.a. dat de kosten van de opvoeding gedeeld worden. In de jaren na de scheiding weigerde Bink mee te betalen aan de contributie voor de voetbalclub, de zwemlessen, etc. etc. Daar ligt een achterstallige rekening van naar schatting 5000 €. Vanaf oktober 2016 weigert hij bovendien ook alimentatie te betalen (10.000€).
– Volgens de omgangsregeling mocht Bink de kinderen eens in de twee weken van vrijdagavond tot zondagavond hebben. Jammer voor de oudste zoon. Het weekend dat ie bij z’n vader verbleef, zat voetballen er voor hem niet in want Bink weigerde hem categorisch naar het voetbalveld te brengen.
– Anna heeft een ware zoektocht opgezet om de juiste begeleiding te vinden voor de middelste zoon die is gediagnosticeerd met een autisme spectrum stoornis (PDD-NOS). Bink heeft zich daar nooit mee willen bemoeien. Sterker nog, de inspanningen van de moeder om de broodnodige juiste hulp te vinden werden door hem gedwarsboomd. Er was volgens hem niks aan de hand met het jongetje.
Bink wist ’t allemaal stukken beter dan de deskundige instanties, waarvan Anna meerdere malen complimenten kreeg vanwege haar geweldige inzet en doorzettingsvermogen om adequate hulp te organiseren.
– Anna heeft in de jaren na de scheiding Bink als vader systematisch op de hoogte gehouden van al haar acties. Bink heeft altijd ‘niet thuis’ gegeven. Ook op de oudercontactavonden van z’n kinderen heeft hij, ondanks herhaaldelijke uitdrukkelijke uitnodigingen van de kant van de school, z’n gezicht nooit laten zien. Op diezelfde school was hij anderzijds weer wel verantwoordelijk voor een perfide roddelcampagne over Anna die er circuleerde.
En die waagt het om keer op keer te roepen dat ie in het belang van z’n kinderen handelt?
Voor iemand die z’n ex beschuldigt van geweld en mishandeling heeft hij zelf in de loop der jaren een opmerkelijk cv opgebouwd.
1. Moeder Anna heeft hij verschillende keren mishandeld. De onomstotelijke bewijzen (mét foto’s) liggen bij haar huisarts en haar advocaat. De politie adviseerde om geen officiële aangifte te doen.
2.Tijdens een burenruzie heeft hij ook z’n buurvrouw mishandeld. Ook hiervan is melding gemaakt bij de politie
3.Het derde incident vond plaats bij ‘vrienden’ waar hij een van de aanwezigen ernstig te grazen nam. Het was de laatste keer dat hij welkom was in dat gezelschap. Het slachtoffer heeft hiervan geen aangifte gedaan. Maar betrokkenen zijn gaarne bereid alsnog te getuigen.
Z’n hele Naardense omgeving heeft zich inmiddels van hem afgekeerd. Sommigen deden er verrassend lang over.
En ook z’n verdere verleden roept de nodige vraagtekens op.
NB: Het zijn Binks eigen verhalen.
Of ze waarheidsgetrouw zijn, is onduidelijk
– Zijn familiegeschiedenis is een bonte aaneenschakeling van ‘incidenten’. Iedereen lijkt met iedereen gebrouilleerd. Bink die al een leven lang de slachtofferrol koestert, beweert zélf in zijn jeugd mishandeld te zijn. Als men de vakliteratuur er op na slaat, blijkt dat er vaak een duidelijke relatie bestaat tussen zo’n verleden en de eigen gewelddadigheid.
– Bij een conflict in de Brabantse familie is er ooit een huis in brand gestoken. Volgens Bink om het verzekeringsgeld op te strijken. Dat ging, als je hem mag geloven (…) , om een fiks bedrag.
– In zijn Brabantse tijd heeft de ‘liefhebbende’ vader dus een kind verwekt waar hij nooit naar omgekeken heeft. Zijn toenmalige ex schijnt hem aangeklaagd te hebben voor seksueel misbruik. Dat kan zomaar een wraakactie zijn geweest. De ware feiten zijn niet bekend.
– Naar eigen zeggen heeft hij in zijn Brabantse woonplaats een week vast gezeten vanwege mogelijke betrokkenheid bij de moord op een kapper.
– In 2015 kwam de oudste zoon met een merkwaardig verhaal dat hij uit de mond van z’n vader hoorde. Bink heeft kennelijk na de ‘kappersaffaire’ enige tijd doorgebracht in Israël. Daar heeft ie vier maanden in de gevangenis gezeten. Wegens geweldpleging.
Althans dat zegt Bink zelf.
En zo iemand weet binnen ons rechtssysteem al 2,5 jaar z’n ex, haar familie en vriendenkring te terroriseren met een volledig uit z’n duim gezogen verhaal over mishandeling van z’n kinderen en van hemzelf? Want dat z’n verklaring van A tot Z gelogen is, is inmiddels duidelijk. Blind gesteund door een advocaat op toevoeging met een op z’n zachtst gezegd nogal vage reputatie.
Het moet toch niet gekker worden?
Loyaliteitsconflict
Er is een enorme hoeveelheid emotionele schade aangericht binnen het gezin van Anna. En haar familie. Een jaar lang heeft de oudste zoon (inmiddels 14), heen en weer geslingerd door z’n emoties (het blijft je vader), geworsteld met z’n loyaliteit. In de zomer van 2016 heeft hij (dat mag een 13-jarige) de knoop doorgehakt: hij gaat niet meer naar z’n vader. Hij heeft het er helemaal mee gehad. Of zoals hij tegenover de rechter verklaarde: Het gaat Bink helemaal niet om ons maar hij is er alleen maar op uit om m’n moeder te zieken.
De ‘professionele’ begeleiding
Ruim een jaar lang is het gezin door de mallemolen van Veilig Thuis, Jeugdzorg en de Kinderbescherming gegaan. Anna heeft in het belang van haar kinderen van meet af aan haar volledige medewerking gegeven. En dat was geen sinecure. De kinderen hadden er op een gegeven moment hun buik flink vol van.
Er is geen reden om te twijfelen aan de deskundigheid van de optocht van zo’n 10 (..) professionals die in en uit liepen. Die hebben zich in ieder geval een goed beeld kunnen vormen van de veilige en warme thuissituatie van Anna.
Bink weigerde categorisch nagenoeg elke vorm van coöperatie. Voor de spaarzame keren dat hij een gesprek had, maakte hij een afspraak buiten de deur zodat amper inzicht te krijgen viel in zijn thuissituatie.
Dat de ‘hulpverleners’ daar genoegen mee namen roept de nodige vraagtekens op.
De professionals leken er vanuit hun missie louter op uit te zijn om de ouders uiteindelijk tot elkaar te brengen. Een kansloze affaire. Anna was in het belang van haar gezin bij voortduring tot veel bereid om een vorm van communicatie te onderhouden.
Bink volhardde in zijn afwijzing.
Het eindrapport van de Raad voor de Kinderbescherming was ronduit een klap in het gezicht van moeder Anna.
De ‘professionals’ schetsten een uitermate florissant beeld van de thuissituatie bij Anna.
Zeg maar: een rapport met negens en tienen.
Van de rol van de vader bleef geen spaan heel.
Maar het uiteindelijke advies aan de rechter was Ondertoezichtstelling (OTS).
Niet omdat dat voor Anna en de kinderen nodig was, maar om de vader te disciplineren (..)
De OTS van een jaar is inmiddels opgeheven en heeft zoals verwacht het beoogde doel niet bereikt.
De rechtszaken
Inmiddels zijn er zo’n twaalf (..) rechtszaken gepasseerd waarbij Bink telkens in het stof heeft moeten bijten. Hij is er bovendien meerdere malen in geslaagd om de rechtbank te beledigen wat hem al de nodige reprimandes heeft opgeleverd. En elke keer een andere rechter van wie je toch mag hopen dat die het volledige dossier gelezen heeft komt een soepele afhandeling ook niet ten goede.
Het juridische gedonder heeft de familie van Anna tot op heden naar schatting trouwens al met al ruim 80.000 euro gekost, waarvan het nog maar de vraag is of dat bedrag ooit te verhalen valt op Bink. Een kale kip valt immers niet te plukken.
Hoe kaal die kip in werkelijkheid is, zal trouwens nog moeten blijken. (..)
Bink bedient zich brutaalweg van een advocaat op toevoeging omdat hij zogenaamd geen inkomsten heeft (..). Ik kom daar hieronder nog op terug.
Intussen moest Anna zich de ene na de andere vernedering laten welgevallen.
Op hoge toon eiste hij o.a. een persoonlijkheidsonderzoek van Anna die volgens Bink een borderliner en sociopaat zou zijn.
Het eindverslag: Anna is een stabiele vrouw die in staat is tot het hebben van langdurige en warme kontakten.
Een eigen persoonlijkheidsonderzoek van Bink (opgelegd door de rechter) kon uiteraard niet uitblijven. Daarbij werd bij bij hem de diagnose AS II gesteld, een persoonlijkheidsstoornis waaronder de narcist, borderliner en sociopaat valt. (..)
Na iedere nederlaag verzon Bink telkens weer wat nieuws om z’n ex dwars te zitten. Over de ruggen van de kinderen. Z’n enige, marginale succesje boekte bij z’n eis om de kinderen in de zomervakantie 2016 twee weken te hebben. Niet dat hij staat te trappe-len om zo lang met ‘zijn’ kinderen op te trekken. Hij kan z’n pappaweekendjes amper een beetje zinvol ‘vullen’. Z’n verzoek kwam louter voort uit pogingen om te sarren. De oudste had daar, zoals boven gemeld, geen zin meer in. Die twee vakantieweken hebben de jongste twee voornamelijk patat vretend en gamend op de bank doorgeworsteld.
De aanklacht wegens mishandeling, in feite het motief voor de ontvoering in mei 2015, is door de rechters van tafel geveegd.
De verklaring, afgegeven door een paar vertegenwoordigers uit z’n ‘vriendenkring’, zal uitermate moeilijk hard te maken zijn voor de rechtbank. Een slordig verhaal waarin sprake is van mishandeling door de moeder van één van de kinderen die op het aangegeven tijdstip nog geboren moest worden (..).
Die getuige heeft Anna inmiddels privé laten weten spijt te hebben van die verklaring die onder druk van Bink afgegeven is.
Meineed is niet zo’n pretje.
Bink bezocht daarnaast de ex van de kersverse echtgenoot van Anna. In een op z’n zachtst gezegd nogal intimiderend onderhoud probeerde hij ook haar aan te zetten tot valse verklaringen. Zij heeft daar melding van gemaakt.
Het enige mogelijk ‘harde’ bewijs was een door Bink opgevoerde foto van z’n jongste zoon. Een gezicht met blauwe plekken, een kapotte lip en een dichtgeslagen oog. Genomen op de avond voor het huwelijksfeest van Anna en haar nieuwe partner Henk.
Jammer voor Bink dat er de volgende dag honderden trouwfoto’s gemaakt zijn waarop het ‘mismaakte’ kind zonder een schrammetje rondliep. (..)
Gefotoshopt dus door Bink die zich hiermee voor de rechter volslagen belachelijk moet hebben gemaakt. Maar dat schijnt bij rechtszaken die over familierecht handelen niet mee te tellen.
Schandalig!
Pikant detail in het geheel: Anna is pas vijf maanden na de aanklacht wegens mishandeling daarover door de politie ondervraagd.(..)
Na een jaar en zestien dagen besloot de Officier van Justitie tot seponering van de aanklacht wegens mishandeling. Wegens gebrek aan bewijs.
De wraakzuchtige Bink zette artikel 12 in werking. Hij ging dus, zoals verwacht, in beroep. Om te zieken. Een kansloze affaire
De volgende twee rechtszaken, dit keer voor de verandering aangespannen door Anna, die ten einde raad was, betreffen twee eisen:
– Er liggen dus over de afgelopen jaren achterstallige schulden, gemaakt voor het lidmaatschap van sportverenigingen, zwemlessen etc etc, ter hoogte van ca. 5000 euro die volgens het echtscheidingsconvenant gedeeld zouden worden. Daarnaast weigert Bink al vanaf oktober 2016 alimentatie te betalen.
De OTS werd een mislukking. Op grond van de rapporten van de Kinderbescherming en Jeugdzorg kon geconstateerd worden dat Bink categorisch weigert om op welke manier dan ook coöperatief te zijn en te communiceren. Anna moet voor ieder wissewasje zijn fiat hebben en dat traineert Bink bij voortduring.
– Anna vraagt eenhoofdig gezag aan.
Gezien het voorgaande moet dat, zou je zeggen, een goede kans maken.
Maar met de ervaring van anderhalf jaar bittere teleurstellingen door onbegrijpelijk juridisch gehannes leek het vooralsnog te vroeg om te juichen. Doch….
Op 1 februari 2017 beslist de rechter tot éénhoofdig gezag voor moeder Anna.
Geen kinderachtige maatregel.
Het keerpunt?
Bij de procedure die in Utrecht diende, deed zich, en niet voor het eerst, een incident voor dat z’n weerga niet kent.
Voor de professionele hulpverleners die een jaar lang de deur plat liepen in het huishouden van Anna kun je nog de nodige waardering opbrengen. Hun protocollen hebben evenwel nogal eens een verstikkende uitwerking op de eindeloze en onbegrijpelijke procedures.
De officiële vertegenwoordigers van de Kinderbescherming bij de gevoerde rechtszaken, die een rechter dienen te adviseren met hun expertise, maakten er echter ronduit een potje van. Wel regelmatig een moraliserend toontje richting de vechtscheiders maar een feitelijke inbreng van 0,0.
Reden voor Anna om, toen ze ook even het woord kreeg, bij zo’n functionaris te informeren of hij het dossier wel gelezen had?
Dat had ie niet !!!
Hoe beschamend wil je het hebben?
We hebben het toch over een menselijk drama?
Het zoveelste saillante en gênante voorbeeld van het falen van de Kinderbescherming.
Verdere ontwikkelingen
Bink heeft het huurcontract voor de woning die de ouders van Anna met het oog op een soepele omgangsregeling voor hem gekocht hadden, opgezegd.
Hij kon de huur niet meer opbrengen. (..)
De toestand waarin het huis opgeleverd werd valt met geen pen te beschrijven.
De hoeveelheid vuil die er welbewust in het huis en de tuin achtergelaten is, nam op zich al dramatische vormen aan. Bij verdere controle van het huis bleek dat op de bovenverdieping een kamer overduidelijk was ingericht als wietplantage. Isolatie, waarvan de restanten zichtbaar waren, het spoelwater was via de spouwmuren en het dak weggesluisd. Een bouwkundig rapport wees uit dat er met het afvloeien van het water lekkage is ontstaan op de eerste verdieping tussen de vloer en het plafond van de woonkamer. Deze vloer is eruit gehaald en volledig gerestaureerd.
Het loodje van de elektriciteitsmeter was weggeknipt, wat duidt op het illegaal aftappen van stroom.
Schade: enkele duizenden euro’s.
Hoe dom kun je zijn?
Opeens begrijp je waarom de slaapkamer van het jongste kind op een gegeven moment ontruimd moest worden.
De kinderen sliepen dus in een drugspand.
En dan ga je ook vraagtekens zetten bij het goud en zilverwinkeltje dat Bink in Bussum enige tijd runde. Zou zo maar een dekmantelzaakje geweest kunnen zijn voor het witwassen van drugsgeld.
Bink heeft nooit bewezen te beschikken over enige expertise in de goud- en zilverbranche. Elders in het land schijnt hij ook voor korte tijd een soortgelijk winkeltje gehad te hebben.
Daarnaast is genoegzaam bekend dat Bink, die in het kader van z’n twaalf ambachten en dertien ongelukken, enige tijd werkzaam is geweest bij de security op Schiphol ook in ‘andere snoepjes’ handelde die daar vermoedelijk van de vrachtwagen gevallen waren.
Intussen bleek dat Bink, die dus de huur voor de woning in Naarden niet op kon brengen omdat hij geen inkomsten heeft maar weer wel in een dikke auto rijdt, een boerderijtje in Friesland gekocht heeft. (..)
Omdat eerdere aanwijzingen van de familie aan de politie de indruk wekten aan dovemansoren gericht te zijn, was het vertrouwen in de hermandad niet bepaald optimaal.
Op basis van de ravage die aangetroffen werd in de Naardense woning en andere vermoedens, besloot de familie dan zelf maar tot een ultieme poging.
Er werd een Securitybureau ingeschakeld dat vervolgens lange tijd de gangen van Bink volgde. Dat leverde een waslijst van belastende feiten op die aan de politie overhandigd werden.
Na veel vijven en zessen ging de politie uiteindelijk over tot actie. Die laat daarover niet veel los. Maar wel is duidelijk dat in de nieuwe Friese woning van Bink (waar hij dus niet woont) een hennepplantage is ontmanteld. Het vermoeden bestaat echter dat hij z’n nering op meerdere plaatsen bedrijft. Hij heeft in ieder geval inmiddels dus nog een tweede (gratis?) strafrechtadvocaat in de arm moeten nemen die hem moet bijstaan.
De rechter, die van alles volledig op de hoogte moet zijn, vond desondanks dat de omgangsregeling gehandhaafd moest blijven. Het feit dat zich ook nog eens asbest in de Friese woning bevindt, is kennelijk van ondergeschikt belang. Anna moest haar kinderen, zeer tegen haar zin, gewoon eens in de twee weken afstaan.
Wie gaat er nou eindelijk eens uitvoerig de gangen van crimineel Bink na die, naar eigen zeggen zonder beroep, over behoorlijk wat geld moet beschikken? Hoe komt hij daar aan?
Gebeurt dat door de verantwoordelijke autoriteiten (onder leiding van de politie)? Het kan toch niet zo zijn dat het aan de familie is om voortdurend de keiharde bewijzen op tafel te leggen?
De wereld op z’n kop dus.
Samen met z’n partner bezit hij twee koophuizen en twee dikke auto’s. En hij mag dan wel beweren dat het hier om een LAT-relatie gaat, het is met het rapport van het securitybureau in handen zo klaar als een klontje dat hij vrijwel al z’n tijd doorbrengt bij deze partner.
Hoe is het toch mogelijk dat iemand zonder inkomsten en een mega schuld bij z’n ex een hypotheek van 215.000 euro heeft kunnen afsluiten? Wordt het niet de hoogste tijd dat de belastingdienst en de hypotheekverstrekker die over vitale informatie moeten beschikken, wakker worden? Onverteerbaar.
Het moet daarnaast voor een energieleverancier toch een fluitje van een cent zijn om de handel en wandel van Bink te ontmaskeren?
In februari 2017 komen de jongste twee na een weekend bij hun vader terug met het verhaal dat hij hen heeft verteld dat dit de laatste keer was dat zij op bezoek zijn geweest omdat het van moeder Anna en de rechter niet meer zou mogen.
Bink moet over een flinke duim beschikken.
Waar haalt ie het vandaan? Complete onzin.
Een aantal dagen later ontvangt Anna een email van hem waarin hij aangeeft de omgangsregeling tot nader order op te schorten.
Hij wil de kinderen niet meer.
Maar anderzijds ook weer een aankondiging van een hogerberoepsprocedure om het eenhoofdig gezag op te heffen.
Van de bijgaande documenten van zijn advocaat springen je spontaan de tranen in de ogen.
Bink: De rechters (hun uitspraken deugen niet) en de begeleidende instanties, de politie, ze spelen allemaal onder een hoedje met moeder Anna.
Eigenlijk is HIJ het grote slachtoffer in dit drama.
Die zaak diende in oktober jl.
De Kinderbescherming adviseerde in het belang van de kinderen het eenhoofdig gezag te handhaven.
De uitspraak volgde in november. Beroep afgewezen.
In een eerder stadium besliste de rechter trouwens ook dat Bink zijn achterstallige schulden en alimentaties moet betalen.
Tot op heden heeft Anna nog geen cent gezien.
Belastende geluidsopnames
Onlangs legde Anna de hand op geluidsopnames die voor de rechtbank kennelijk niet als wettig bewijsmiddel opgevoerd kunnen worden maar een aardig beeld schetsen van de amateuristische en perverse strategie van Bink.
Hij heeft willens en wetens een baantje voor slechts drie dagen in de week. In de bedrijfskantine orakelt hij regelmatig over z’n vreselijke ex en de manier waarop hij Anna met veel genoegen te pakken neemt. Dezelfde verhalen circuleren ook aan de kassa van de plaatselijke supermarkt. Publiekelijk gaat hij er op luide toon prat op hoe hij de instanties weet te belazeren door maar drie dagen te werken waardoor hij zich een advocaat op toevoeging kan permitteren.
Dat schoot een collega van hem in het verkeerde keelgat. De verhalen van Bink deden hem denken aan z’n eigen jeugd waarin z’n ouders op een vergelijkbare manier met elkaar in de slag gingen.
Hij had het er helemaal mee gehad en besloot het smakeloze, demonstratieve gekakel van Bink op te nemen.
Het resultaat is onthutsend.
Op de opname is duidelijk te horen dat hij de kinderen van Anna wil afnemen:
‘Maar ik zit helemaal niet te wachten op die kinderen want ik heb een nieuw gezin.’
Tot slot
De crimineel Bink die al 2,5 jaar lang het gezin van Anna en haar familie terroriseert met een reeks leugens, bedrog en valse beschuldigingen mag nog steeds z’n gang gaan. Onvoorwaardelijk gesteund door een dubieuze advocaat, die op haar website weliswaar in ronkende termen aangeeft pal te staan voor het mishandelde kind, maar zich intussen volledig voor het strontkarretje van Bink heeft laten spannen. Haar treurige producties staan bol van onjuistheden en suggestieve theorieën die kant nog wal raken.
Voor de politie, die de bewijsvoering door het Securitybureau op een presenteerblaadje heeft aangeboden gekregen, is Bink kennelijk niet groot genoeg om aan te pakken. Het vuistdikke dossier geeft tot in detail aan hoe het zit met Binks drugshandel. Waar hij het afval van de productie geloosd heeft. De ruïne die Bink maakte van het drugspandje waarin hij van de familie mocht wonen, is nauwkeurig in kaart gebracht.
Het rapport toont bovendien aan (en dat is nogal essentieel) dat Bink in X gewoon voor 100% samenwoont met z’n nieuwste verovering.
Te weinig inkomen om de alimentatie en andere achterstallige schulden te betalen? Maar intussen weet hij wél een hypotheek van € 215.000 voor z’n drugspand in Friesland los te peuteren bij een hypotheekverstrekker.
Dat riekt naar ordinaire valsheid in geschrifte.
En wij, de gemeenschap, financieren zijn advocaat op toevoeging waar hij helemaal geen recht op heeft.
Als de Raad voor Rechtsbijstand , die tot nu toe niet thuis gaf, eindelijk eens op z’n strepen gaat staan, kan dat muisje voor hem nog een aardig staartje krijgen.
De wereld op z’n kop.
Dat Anna het allemaal nog trekt, is een wonder.
Er zijn in de loop der tijd wanhopige slachtoffers voor minder voor de trein gesprongen.
Het beschadigingsfeestje van Bink gaat gewoon onverminderd verder.
Telkens verzint hij weer wat anders om z’n ooit gedane belofte (Ik maak jullie allemaal kapot) waar te maken.
Twaalf rechtszaken. Hij heeft ze allemaal verloren.
Wie stopt deze man eindelijk eens?
NB: Bink beschikt over een website waarop hij, gewapend met z’n bepaald niet kinderachtige persoonlijkheidsstoornis en vermoedelijk slechts hooguit een mavo-diploma op zak, zich profileert als gecertificeerde professionele stresscoach…
Je bedenkt het niet…
Deze registratie maakt deel uit van de columnbundel
Frans Muthert: Met je water naar de dokter
november 2017
krabben aan de korst 