Henk

Hij is een graag geziene gast bij WNL op Zondag, de omroep die zichzelf graag ‘vrolijk rechts’ noemt. En zich als taak stelt tegenwicht te bieden tegen de vermeende linksheid van de publieke omroep. Het sympathieke lachebekje Rick Nieman stelt namens de Wakkere Broeders van de Chocoladeletterkrant de doorgaans risicoloze vraagjes. Vandaag mocht de onlangs tot erelid van de VVD gekroonde Henk weer ’s aanschuiven. De oud-minister die vriend en vijand verbaasde met z’n discutabele rol in twee parlementaire enquetes waar hij zich moest verantwoorden voor falend beleid. In de Toeslagenaffaire koos Kamp (Sociale zaken) bij aanpak van de fraudebestrijding voor keiharde maatregelen. Van cijfers die zijn ambtenaren en de inspecteur-generaal van Justitie en Veiligheid De Kleuver hem als resultaat van gedegen onderzoek verstrekten, trok hij zich geen fluit aan. Hij baseerde z’n beleid op ‘wat in het land leefde’(..). De beeldvorming en onderbuikgevoelens aan de borreltafel in huize Kamps wonnen het glansrijk van de feiten. De desastreuze gevolgen zijn inmiddels genoegzaam bekend.

En ook in het Groninger Gasdrama negeerde Henk, ditmaal als minister van Economische zaken, de adviezen van experts. Onder zijn bewind werd na de zware beving in Ezinge in 2013 de gaswinning opgevoerd ondanks de zware adviezen tot sluiting van de gaskraan. ‘Rampzalig en ongekend systeemfalen’, oordeelde de parlementaire enquêtecommissie. Henk had geen actieve herinnering aan die adviezen. Geheugenverlies, kennelijk een populair euvel onder VVD-prominenten.

Terug naar WNL op Zondag van vandaag waar Henk z’n superieure licht mocht laten schijnen over de kabinets(in)formatie. Een interview van de gemiste kansen. Henk kwam weer weg met de gebruikelijke platitudes. Ik had graag ’s gehoord waar hij zich positioneert binnen de zwaar verdeelde liberalen waar sprake is van een opmerkelijke radiostilte. Dat ie met het oog op een nakende electorale oorwassing niet staat te trappelen voor nieuwe verkiezingen mag duidelijk zijn. Als gekende hardliner zal ie wel in z’n nopjes zijn met Wilders. In het lijstje van mogelijke premierskandidaten schitterde Henk, tot mijn niet geringe verbazing, door afwezigheid. En over gemiste kansen gesproken: dit is er ook zo één. Hij schuurt dicht tegen de PVV aan en mocht de grond ‘m te heet onder de voeten worden, kan ie altijd nog gewoon dat verrekte geheugenverlies uit de hoge hoed toveren. Als het dan toch een rechts kabinet moet worden: HENK FOR PRESIDENT!

.