Gehaktdag

We blijven een land van maandag wasdag, woensdag gehaktdag met een kuiltje jus, animal cops en de sfeervolle kerstverlichting. Vooral dat laatste.
Wat een spruitjesgeur weer, van VVD-kamerlid Neppérus. Onze Helma, de schat, heeft op hoge toon van partijgenoot Frans Weekers, die een onopvallend staatssecretariaatje mag drijven onder de geplaagde Jan-Kees, tekst en uitleg gevraagd over de elektrische kaarsjes en het engelenhaar die straks in de donkere dagen zo’n honderd gebouwen van onze belastingdienst qua sfeer net dat tandje meer moeten geven. Kosten? 125.000 euri. Uitgesmeerd over vier jaar, want zo lang gaat het spul mee, komt dat per jaar neer op een slordige 30.000. Gedeeld door honderd gebouwen (30.000 medewerkers), betekent dat zoveel als 300 euri per vestiging. Ik meld dat maar even als onomstotelijk bewijs dat ik er zonder zakjapanner wel uit kom.
Neppérus is een ongehoorde verspilling van publieke middelen op het spoor die op geen enkele manier valt te rijmen met de bezuinigingsdoelstelling van 18 miljard. En dat op het moment dat een andere partijgenoot, de premier die ons Nederland terug gaf, samen met eerder genoemde Jan-Kees a raison van een bedragje met heel veel nullen dat zelfs met een zakjapanner amper aanschouwelijk te maken valt, ons met z’n allen ordinair het bos in dacht te kunnen sturen. Of de heren kunnen rekenen, is me niet duidelijk. Maar ongegeneerd liegen ging ze in ieder geval opperbest af.
Een kwestie van verhoudingen.
Lijkt me iets voor kamervragen. Die kerstverlichting. En het is dat de vakantie er weer zo’n beetje op zit . Anders had ze dat parlementaire gespuis zo voor een spoeddebatje van de mediterrane stranden en Toscaanse vakantiewoninkjes de kamerbankjes in gejaagd. Net zo makkelijk. Het gaat hier niet om niks.
Wij gaan geheid nog van Helma horen.
Vooral klein beginnen.