Mevrouw De Beaufort heeft nog grootse plannen

Drieënnegentig is ze. Maar flink bij de pinken. Aan humor niet te kort. Bescheiden. En de vinger nog immer oplettend aan de pols van de tijdgeest. Mijn buurvrouw schuin tegenover, waar de Beijert nog gewoon Beijert is.
In mijn straatje heet iedereen gewoon Herman, Daan, Peter, Bernadette, Ploon, Klaas, Ineke of Henk-Jan.
Ze heet Corine. Maar Buurvrouw heet vanaf de dag dat ze haar intrede in Naarden deed ‘Mevrouw De Beaufort’.
Voor iedereen. En dat willen we vooral zo houden.
Niet vanwege de afstand die zoiets zou moeten scheppen.
Integendeel, de jonkvrouw van origine is een zeer beminnelijke en alom geliefde buurtgenoot met grote belangstelling voor ieders wel en wee. Staat bij wijze van spreken met een pannetje soep bij je op de stoep als ze alleen al vermoedt dat er stront aan jouw knikker is.
En heb niet het lef aan te bieden om haar wekelijkse vuilniszak te droppen in de container op het Promersplein. Ze glimlacht je minzaam toe. Dat soort varkentjes wast ze bij voorkeur zelf. Tuft er in haar overjarige Volvo naar toe. Ze komt nog steeds moeiteloos door de gepeperde ballotage van het Centraal Bureau Rijvaardigheid.
In haar werkzame leven gouvernante op Paleis Soestdijk.
Tenminste, dat denken we te weten.
Niemand waagt ’t om er naar te vragen.
Bewaart vermoedelijk zorgvuldig ‘Het Geheim’ van dat paleis. En daar zul je haar zeker niet over horen op onze jaarlijkse straatbarbecues waar ze, weer of geen weer, altijd wel een uurtje of wat voor uit trekt.
Her lips are sealed.
Zal ook wel met een zwijgplicht te maken hebben.
Hooggeleerde kinderen en kleinkinderen heeft ze, die stuk voor stuk met prachtige carrières uitgezwermd zijn over de hele wereld. Rondde zélf op 83-jarige leeftijd (..) trouwens nog eventjes cum laude een academische studie af. Franse taal en letteren.
Spreekt daarnaast een handvol andere talen waaronder Japans, waarvoor ze iedere vrijdag op cursus gaat. En een paar voor iedereen onbegrijpelijke, uit de binnenlanden van zwart Afrika. Swahili.
Schreef recent ook een boekje over Tanzania.
En donderdags schilderlessen.
Fotogenieke Buuf heeft mooie gelaatstrekken.
Of dat kan dat bij iemand van 93 ? Jazeker !
Regelmatig zie je haar Ruysdael binnen schuiven. Roken doet ze niet. Het zal wel voor de postzegels zijn. Ze onderhoudt een levendige correspondentie met haar uitgevlogen kinderen. En kleinkinderen.
Dat mevrouw De Beaufort voorlopig niet van plan is de pijp aan Maarten te geven, blijkt deze week maar weer eens.
Een stevige renovatie aan haar historische Hans en Grietje pandje. Iets met dakgoten of zo.
Een duidelijker visitekaartje kun je niet afgeven:
Jullie zijn voorlopig nog niet van me af.
Zélf op de foto hoeft ze uiteraard niet.
Het idee alleen al.