De tijd dringt

Pluis jij graag die horoscopen in kranten en tijdschriften na om te checken of het nog wat gaat worden met je in komende week, komende maand of komend jaar? Koop je ook elk jaar de Enkhuizer Almanak?
De beste remedie tegen dit soort in treurige algemeenheden verpakte ongein is om ze achteraf te lezen. Dat bevestigt de betrekkelijkheid. Maar toch……
Een jaartje geleden liet ik me al eens meeslepen in de toekomstfantasieën van een nogal macabere website.
Tik maar ’s in: sterfdatum.nl
Voor de broodnodige zekerheid.
Even wat basisgegevens ingevuld, waarna ik moest vaststellen dat het op 28 oktober 2020 einde oefening is. Sneu voor m’n zus. Want dat zou uitgerekend op haar verjaardag vallen. Als ze er nog is, tenminste.
Vandaag nog maar ’s de proef op de som genomen. Mijn sterfdatum blijkt om onverklaarbare redenen een jaartje of drie naar voren opgeschoven.
Op 28 april 2017 gaat het gebeuren. Nog een krappe zes te gaan dus.
De tijd begint te dringen.
De spijkerharde afscheidstournee van Cabaret Dubbelfout nadert. Het finale programma waarin we beiden opkomen achter een rollator (met sputumpotten) is in de maak. Na ruim 500 voorstellingen gaan we nog één keer liederlijk knallen. Geen blad voor de mond. Dus dat wordt eindelijk een potje ongelimiteerd schofferen. Er zijn nog wel een paar rekeningetjes te vereffenen.
Komende week maar ’s een afspraak maken met de ING om m’n huis te verkopen. Waarna ik het grootste deel van die vijf ton er in de mij toegemeten tijd doorheen jaag. De rest is voor goede doelen. Op de bridgeavondjes zal ik vanwege allerlei snoepreisjes regelmatig schitteren door afwezigheid. Mieke is al op zoek naar een vervanger voor de weko. Madelon kan eindelijk met haar dochter spelen.
En natuurlijk een spetterende crematie. Noteer de eerste week van mei 2017 maar vast in je agenda. Den en Rust, Bilthoven. Fraaier kan bijna niet. Zo’n decadent afscheid heb je van je leven nog niet meegemaakt. De champagne zal rijkelijk vloeien. Om over een uren durend koud en warm buffet maar niet te spreken. Een dagvullend programma trouwens. Wat bijvoorbeeld te denken van een In Memoriam demonstratiewedstrijd, te spelen door m’n tennisvrienden op het perfect onderhouden gazon voor het crematorium? Voorzitter Henk wordt speciaal ingevlogen van z’n Portugese vakantieadres voor de ultieme toespraak die bridgend en niet bridgend Nederland zonder meer op z’n grondvesten zal doen trillen. M’n Muiderbergse vakbroeder Freek de Jonge staat al te trappelen in de coulissen. Madelon heeft al toegezegd een uurtje te vullen met een pakkend requiem waarvoor ze eindelijk zélf eens de teksten mag schrijven.
Je komt toch wel?
En ik zou zeggen: lees de clubwebsite OpdeKorrel die ik gedurende een lange reeks van jaren met oneindige liefde en toewijding maakte, nog maar ’s goed.
Zo lang het nog kan.

NB: Ik heb helemaal niks tegen bloemen maar om dat nou als enige kanttekening op de kaart te zetten, is wel wat erg karig. De Heer is mijn herder is anderzijds wel weer mooi. Was altijd al m’n lijflied.