Veel moois komt tot ons uit Londen. Maar de treurigheid mag er ook zijn. Worstelaars bijvoorbeeld, die zich in een berenvelletje naar een gouden plak krabben en bijten. Aan jurysporten kleeft dikwijls een penetrant luchtje dat van je tv-scherm afwalmt. Ook bij atletiek, de moeder aller sporten. Zolang de onpartijdige chronometer gehanteerd wordt, loopt het allemaal niet zo’n vaart. Op de plak van Usain Bolt valt niets af te dingen. En voor een hoogspringer die de lat er af keilt, is het vervolgens volkomen begrijpelijk einde oefening. Maar wanneer een trosje snelwandelaars in hun van de pot gerukte zwembadpas (Kees de Jongen was er een kei in) op straat losgelaten wordt, loopt het gierend uit de klauw. Er moet een echelon juryleden mee op pad om te controleren of iedereen wel aan een ware batterij aan regels voldoet. De rode kaarten zijn niet van de lucht. Pure willekeur blijkt, want de belangrijkste regel, altijd één voet aan de grond, wordt met voeten getreden. Uit de slow motion beelden in onderstaand filmpje blijkt dat het hele zooitje gewoon naar huis had moeten worden gestuurd.
Afschaffen die ongein dus.
krabben aan de korst 
Verbijsterend filmpje!
Mag je wel zeggen!
Schitterend filmpje. Inderdaad afschaffen die zooi. Maar dat van die Guatemalteek (c ??) was wel weer ontroerend. Dat land had anders nooit een medaille gekregen. Toch?
We moeten alleen nog een naam voor die tak van sport verzinnen